Op de lijst voor het Day Zero Project staat het doel ‘een vervolgverhaal maken van een maand en iedere week een stukje eraan schrijven.’ Dat verhaal plaats ik dan uiteraard in (waarschijnlijk 4) delen op mijn blog (tenzij ik er nog meer bij bedenk, dan komen er meer delen), iedere week komt er dan een deel online. Ik heb een hele tijd nagedacht waar ik over wilde schrijven – want ik wil er lekker mijn fantasie in kwijt kunnen, maar het moet ook leuk en grappig zijn natuurlijk (in eerste instantie voor mezelf, maar ik hoop uiteraard ook voor jullie). Uiteindelijk heb ik iets bedacht naar aanleiding van een gesprek met iemand over aliens. Het vervolgverhaal van de komende tijd op mijn blog zal gaan over Koos de Alien, die naar de aarde komt en daar allerlei vreemde avonturen gaat beleven! Ik heb er trouwens geen tekeningen bij gemaakt/laten maken – je kan je fantasie dus volop gebruiken. Ik hoop dat jullie het net zo leuk vinden als ik!
Voor ons een normaal strand (Schevenigen), maar voor Koos misschien wel heel bizar…!
Koos de Alien was een Alien afkomstig van de planeet Xzibit. Misschien denk je nu ‘er is toch een Amerikaanse rapper die zichzelf zo noemt?’ Juist, die heeft zichzelf waarschijnlijk – misschien bewust, misschien onbewust – genoemd naar de planeet waar Koos vandaan komt. De planeet is namelijk bruin met zwart – de grond is bruin en er staan allerlei bergen en heuveltjes op die zwart van kleur zijn – en lijkt daarmee een beetje op de rapper. Eigenlijk is het natuurlijk andersom: de rapper lijkt een beetje op de planeet Xzibit. Dit even terzijde. Koos de Alien is dus afkomstig van de planeet Xzibit en dat maakt hem een Xzibitiaan. Hij noemt zichzelf natuurlijk geen Koos de Alien, dat is een aardse naam voor buitenaardse wezentjes. Op de planeet Xzibit heten alle – voor ons aliens – Xzibitianen. Omdat dat een best lastige naam is en Koos mij verteld heeft dat hij het niet erg vindt dat aardse mensen hem ‘Alien’ noemen, mag ik hem vanaf nu in het verhaal ook gewoon Koos de Alien noemen. Wel zo makkelijk.
De planeet Xzibit, waar Koos woont, ligt hier ongeveer 21 lichtseconden vandaan, best ver weg maar niet verschrikkelijk ver weg zodat hij honderden jaren moet reizen naar de aarde. Dat kan ook helemaal niet, want de Xzibitianen worden ‘slechts’ maximaal 333 jaar oud. Voor ons heen oud, maar voor hen is het heel normaal. Een jaar op de planeet Xzibit duurt ook geen 365 dagen zoals bij ons, maar 10.001 dagen. Alle aliens die op Xzibit wonen hebben een naam die begint met een K. Sommige namen zijn bijna niet uit te spreken, zoals die van de vader en moeder van Koos – Kwalopquk (vader) en Kioxzi (moeder) – maar er zijn ook Xzibitianen, vooral van de jongere generatie, die hele, voor ons gewone, namen krijgen. Zoals Koos en zijn grote broer Kees. De oudere generatie heeft dus vooral moeilijke namen maar omdat die, ook voor Xzibitianen, zó moeilijk zijn om uit te spreken, krijgen de kinderen vaak makkelijkere namen. Er worden echter nog steeds wel lastige namen bedacht, want anders heten alle kinderen op een gegeven moment hetzelfde. Zo groot is de planeet namelijk niet, er wonen om precies te zijn 27.859 Xzibitianen.
Genoeg over de planeet Xzibit en zijn inwoners. Dit verhaal draait om een hele speciale bewoner: Koos. Koos de Xzibitiaan (want Xzibitianen hebben geen achternamen zoals wij) of, zoals we hem ook mogen noemen, Koos de Alien. Koos was een hele gewone Xzibitiaan. Zoals alle inwoners van de planeet bewoog hij zich voort op zijn zwevende, ja, hoe zullen we het eens noemen…, pannenlap. Daar kun je het nog het beste mee vergelijken denk ik. Hij woonde in een groot huis dat leek op een paddenstoel, samen met zijn ouders, Kwalopquk en Kioxzi, en oudere broer Kees. In de tuin liep een soort hondje – Kwixie. Dat was het huisdier van de familie van Koos. Kwixie was een beestje zoals de Xzibitianen zoveel hielden als huisdier op Xzibit, met een lijf als van een poedel, maar met een grote adelaarskop, hagedissenpoten en kieuwen. Iedereen op Xzibit ademde overigens via kieuwen (op de aarde en in de ruimte, tijdens zijn reis, zal Koos dus altijd een kap moeten dragen omdat hij anders niet kan ademen, zoals wij ook niet kunnen ademen in het heelal of, bijvoorbeeld, op de maan).
Dan door naar Koos. Hij zag eruit als ieder ander op Xzibit. Hij was paars met grote, rood met geel gestreepte stippen. Een hele vrolijke verschijning voor ons! Zijn handen waren een soort klauwen, maar wel heel harig en heel zacht, en hij had – net als een Disneyfiguurtje – vier vingers. Hij zweefde, zoals iedere Xzibitiaan, op zijn pannenlap, want lopen ging de Xzibitianen niet zo goed af. Xzibitianen, zo ook Koos, hadden namelijk maar één voet met slechts drie tenen. De tenen waren voorzien van grote, oranje nagels die wel 50 centimeter lang waren en zijn voet zat vast aan een groot been waar Koos alleen maar op kon rondspringen. Hij kon er dus niet zo goed op lopen en daarom bewoog hij zich meestal – ook in huis, want daar waren de huizen op Xzibit speciaal op gebouwd! – voort op zijn zwevende pannenlap.
De pannenlap van Koos was groen, want dat was zijn lievelingskleur. Daarom zag je hem vaak ook in een groen joggingpak. Joggingpakken waren hét kledingstuk op Xzibit, iedereen liep erin maar, net als op aarde, had iedereen wel een andere smaak. Koos was in het bezit van drie groene joggingpakken en nog een paar andere, maar die droeg hij bijna nooit. Zijn groene joggingpak leek wel van mos gemaakt, zo zacht was het, en het was voorzien van een grote zwarte capuchon en er zat een strakke zwarte riem om zijn middel, zodat hij daar zijn zwevende pannenlap aan vast kon maken en goed kon blijven zweven. Sturen hoefde hij niet, als hij dacht dat hij naar links wilde registreerde de pannenlap dat en dan ging hij naar links. Zo ging hij ook naar rechts, harder en zachter en zelfs achteruit! Ja, het waren slimme wezens, die Xzibitianen! Koos was ongeveer 2,5 meter lang. De meeste Xzibitianen waren ongeveer 2 meter lang, dus Koos was best wel lang. Hij was 75 jaar. Xzibitianen gingen meestal uit huis als ze 76 of 77 waren, de tijd was voor Koos dus bijna aangebroken!
Je begrijpt het al: Koos wilde héél graag 76 worden zodat hij het huis uit kon! Hij had al heel lang gespaard zodat hij een prachtige, grote, groene zwevende pannenlap kon kopen die ook in het heelal gebruikt kon worden. Daarmee kon hij dan andere planeten gaan bezoeken, want dat wilde hij heel graag. Maar daarover later meer…!
The Miracle of Life. 