Het is inmiddels alweer een tijdje geleden dat ik naar de bioscoop ben geweest, maar de laatste keer ging ik met een vriend naar de film Dunkirk. Dat vond ik zó’n goede film dat ik nu alsnog een review wilde schrijven! De film draait nog steeds in de bioscoop trouwens, dus als je ‘m nog niet gezien hebt: ga erheen!
Waar gaat de film over?
‘Dunkirk start als honderdduizenden Britse en geallieerde soldaten omsingeld zijn door vijandelijke troepen. Gevangen op het strand met hun rug naar de zee staan ze voor een onmogelijke situatie als de vijand dichterbij komt.’
Dat is het karige, maar wel kloppende, verhaal dat Pathé je voorschotelt als je op de pagina van de film Dunkirk kijkt. De film speelt zich af tijdens de Tweede Wereldoorlog in de Franse stad Duinkerke – en voornamelijk op het strand daarvan. Je volgt drie verhalen die uiteindelijk met elkaar verbonden worden. Alles komt uiteindelijk bij elkaar. Tijdens het verhaal volg je een jonge Britse soldaat, een Britse piloot en een vader, zoon en vriend die vanuit Engeland richting Duinkerke varen om de gestrande soldaten op te gaan halen. Het verhaal van de laatste personen beslaat een week, het verhaal van de soldaat een dag en het verhaal van de piloot een uur. Het verhaal van Duinkerke wordt op een indrukwekkende manier vertelt in deze film.
Wat vond ik van de film?
Zoals ik al heel kort had samengevat aan het begin van dit artikel: ik vond het een hele goede film. Ik moet er gelijk wel bij zeggen dat ik het ook een hele heftige film vond. Het is natuurlijk een oorlogsfilm, maar door de vrij rustige manier van filmen en door het gebruik van indringende muziek werd ik extra meegezogen in het verhaal. Doordat de eerste scène gelijk vrij heftig is, zit je direct in het verhaal. Ik leefde heel erg mee met de hoofdpersonen. De losse verhalen komen op een geweldig mooie manier bij elkaar en het klopt allemaal. Ik vond de acteurs enorm goed, het kwam ontzettend echt en geloofwaardig over en ik denk dat een groot deel ook zo plaats heeft gevonden of plaats heeft kunnen vinden gedurende de Tweede Wereldoorlog.
De Engelse soldaten willen alleen maar naar huis, maar dat kan nog niet, en terwijl ze wachten op hulp worden ze van alle kanten gebombardeerd en aangevallen. Dit vond ik erg heftig, maar het is (helaas) wel waarheidsgetrouw. Het gehalte van betrouwbaarheid en geloofwaardigheid vond ik enorm hoog bij deze film. Ik heb zelfs aan het eind nog even moeten huilen omdat er een scène in zat die zó mooi en overtuigend gespeeld werd dat ik erg geraakt werd. Ik wil geen spoilers geven dus ik ga er verder niets over vertellen, maar als je de film gezien hebt weet je denk ik wel wat ik bedoel.
Ik vind Dunkirk een ‘verfrissende’ oorlogsfilm, als je dat zo mag noemen. Het was heel anders dan andere oorlogsfilms die ik heb gezien, dat probeer ik ermee te zeggen. Ik bedoel het in dit geval op een heel positieve manier. Ik vind het een aanrader voor iedereen, als je tenminste wel tegen wat heftige beelden kunt. Ga deze film zien!
The Miracle of Life. 