Vakantie 2017 | Dag 11: Wawel, oude stad Krakau, musea en kerken.

Vrijdag 21 juli 2017.
Vandaag begon de dag met ontbijt op bed. Rond 9 uur zijn we de deur uitgegaan. Als eerste hebben we postzegels gekocht in het postkantoor naast ons appartement en onze kaarten verstuurd. Toen zijn we naar het plein gelopen. Het was erg rustig nog, want alles ging pas om 10 uur open. We zijn door de Lakenhal gelopen en hebben bij de stadhuistoren (het enige dat nog resteert van het oude stadhuis van Krakau) gekeken. Toen hebben we even in het kleine kerkje op de hoek van het plein gekeken, dit was erg mooi. Vervolgens wat gelopen en koffie gedronken en lekkere taart gegeten. We hebben de kerk van Petrus en Paulus, inclusief de crypte, bezocht. Dit is een enorm mooie kerk. Op het plein hebben we tickets voor het ondergrondse museum, dat zich onder een deel van het grote plein in Krakau bevindt, gekocht voor ’s middags.

Vervolgens zijn we naar de Wawel gelopen om de heuvel te beklimmen en de burcht te bezoeken. We hebben alleen de kathedraal bekeken. Hier mag je helaas geen foto’s maken. We hebben ook de tuinen bekeken en zijn later door de drakengrot naar beneden gelopen. Dan kom je aan de andere kant bij de rivier uit. Het regende hier de hele tijd. We hebben geluncht met pasta (ik) en aardappelpannenkoeken, iets Pools (Johan). Dit is de enige keer in Krakau dat we binnen hebben gegeten omdat het weer zo slecht was. Om 15 uur hebben we het ondergrondse marktplein bezocht, met diverse opgravingen en vondsten vanaf de twaalfde eeuw. Dit was erg tof en interessant. Hierna hebben we de Mariakerk bezocht (de enige kerk in Krakau waar je voor moet betalen). Deze kerk heeft het grootste altaar van Europa. Dit was ontzettend indrukwekkend. Je mag er eigenlijk alleen foto’s maken als je nog meer toegangsgeld betaald, maar ik heb stiekem toch even een foto gemaakt van het altaar. Ernaast is nog een kleine kerk, hier hebben we ook even gekeken en daarna in nog een andere kerk. Allemaal even mooi.

We hebben toen een tijdje op het plein gezeten en duiven gevoerd. Toen nog de Sint Anna-kerk bekeken en de prachtige universiteitsgebouwen <3. We hebben op het plein gegeten, pizza (ik) en pasta (Johan). Na het eten naar vet goede straatartiesten geluisterd, dit was heel leuk en de sfeer was geweldig. We hebben de auto naar onze straat verhuisd, omdat je daar gratis mag parkeren in het weekend, en zijn toen naar het appartement gelopen. Vandaag hebben we als souvenirs een uiltje gekocht en een boekenlegger. Na de regen was het weer lekker warm vandaag.

Mijn latte macchiato was klein (rechts) en die van Johan groot. Ik vond ze beiden enorm. Iedere keer dat ik deze taart weer zie, heb ik gelijk trek erin. Zo. Lekker.

Op het plein fotografeerden we de oude stadhuistoren en de Mariakerk met de ongelijke torens.

De Wawelburcht vanaf beneden (foto linksboven), een mooi gebouw aan de overkant (foto rechtsboven), de Wawelkathedraal (linksonder) en de restanten van oude kerken die nog in de tuinen van de Wawel liggen (rechtsonder).

De Drakengrot en de draak van de legende van Krakau.

Lunch: pasta en aardappelpannenkoeken

We hebben eigenlijk maar weinig foto’s gemaakt bij de ondergrondse expositie. Dit is iets wat je eigenlijk gewoon zelf moet doen, het is erg interessant. Wat we wel hebben vastgelegd zijn een aantal vondsten: het beeldje is al uit de Middeleeuwen (!) en de paardjes rechts zijn speelgoedpaardjes.

Het grootste altaar van Europa in de Mariakerk (links) en het altaar in de kerk die naast de Mariakerk staat (ik weet de naam niet meer).

Nog een kerk die we hebben bezocht, waarvan ik ook de naam niet meer weet.

Duiven voeren op het plein.

De Sint Anna-kerk.

Een deel van de universiteitsgebouwen. In de souvenirwinkel, die nog wel open was – de gebouwen waren helaas al gesloten dus die konden we niet meer bezoeken – lag een origineel exemplaar van een boek van Copernicus. Zo tof.

Nog meer prachtige universiteitsgebouwen.

Dit is de deur van de faculteit geschiedenis/geesteswetenschappen. Ik wil NU in Krakau studeren. ZO MOOI. ❤ Natuurlijk moest ik daar even veel te blij voor poseren.

Tot slot ons avondeten: pasta en pizza.

~~~

Dat was het verslag van onze eerste volle dag in Krakau. In het volgende verslag neem ik jullie mee naar Auschwitz, dus dat verslag heeft een iets ander karakter dan de vorigen denk ik zo.

Advertentie

Hoe denk ik eigenlijk over andere religies?

Er werd mij pas gevraagd door Marlinka – een vaste lezeres van mijn blog, dankjewel! – of ik een artikel wilde schrijven over andere religies en dan voornamelijk hoe ik daarover denk. Dat leek me gelijk leuk doordat ik dat altijd al interessant heb gevonden, maar ik vind het ook wel lastig. Daarom heb ik er even over nagedacht – en dat doe ik tijdens het schrijven eigenlijk nog steeds, haha.

Zoals velen – iedereen? – van jullie denk ik wel weten ben ik al mijn hele leven christelijk. Ik ben opgegroeid in een christelijk gezin en mijn ouders waren – en zijn nog steeds – altijd erg actief binnen de kerk. Mijn vader heeft jarenlang in de kerkenraad gezeten en doet dat inmiddels ook alweer een flink aantal jaren. Ik ben dankbaar dat ik ben opgegroeid in een christelijk gezin, omdat ik hierdoor veel normen en waarden heb meegekregen en een grote zekerheid in mijn leven, namelijk waar ik hierna terecht kom en waar we hiervoor eigenlijk allemaal zijn. Natuurlijk heb ik daar zo nu en dan aan getwijfeld en weet je? Dat doe ik nog steeds af en toe. Ik geloof zeker dat God bestaat (ik hou niet zo van het zeggen ‘een god/God’), maar dat neemt mijn waarom-vragen en twijfels niet altijd weg. Het is immers moeilijk om een wereld in ellende te zien als je gelooft in een God die liefde is.

Vanaf de middelbare school heb ik (veel) vrienden en vriendinnen die niet-christelijk en meestal ook niet-gelovig zijn. Zij zijn atheïst of weten eigenlijk niet of er meer is tussen hemel en aarde. Een aantal jaren geleden, toen ik hier kwam wonen, heb ik mijn huidige beste vriend leren kennen en hij is ook niet gelovig. Hij gelooft niet in God, maar is er volgens mij ook nog niet echt van overtuigd dat er helemaal niets is. Wat wel tof is, is dat we er flink over kunnen discussiëren en dat levert voor mij ook vaak nieuwe inzichten op. Dit geldt ook voor het evangelisatie- en recreatiewerk dat ik iedere zomer doe (een week lang op een camping in Ermelo, inmiddels al 5 jaar). Hierbij kom ik vaak in aanraking met mensen die nog nooit van God of Jezus hebben gehoord of het maar een beetje ‘zo-zo’ vinden of er juist heel erg tegenaan schoppen. Ik leer veel van de gesprekken die ik met niet- en anders-gelovigen heb. Daarom sta ik open voor andere mensen en andere religies, maar ook voor niet-gelovigen. Zij hebben immers ook hun eigen verhaal en daarom een reden waarom zij een ander geloof hebben of nergens in geloven.

Ik respecteer ieders overtuiging en/of geloof/religie. Ik heb zowel op de basisschool en de middelbare school als op de universiteit veel geleerd over het (vroegere) christendom en over andere religies. Zo volgde ik onder andere een vak over Constantijn de Grote (die het christendom de staatsgodsdienst maakte in het oude Romeinse rijk), een vak dat Bijbel & Ritueel heet en waarin ik veel heb geleerd over middeleeuwse en vroegmoderne rituelen, de kerk en over kloosters en het leven daar, een cursus over het pausdom in de vroegmoderne tijd, maar daarnaast ook een cursus over de islam. Dit vond ik ook erg interessant. Het ging daarbij wel voornamelijk over vroegere tijden – ik heb niet voor niets geschiedenis gestudeerd – maar ik zie zeker wel patronen met het hier en nu. Ik heb ontzettend veel geleerd over religie in het algemeen, over verschillende religies, geloven en overtuigingen en weet door een cursus over de Bijbel inmiddels daar ook weer meer over. Op de universiteit bekijken ze geloof en religie vaak uit een niet-gelovige hoek, dat levert nieuwe inzichten op voor mensen die zelf wel christelijk/gelovig zijn. Dat vond ik erg interessant. Er zijn maar weinig zaken die meteen afgedaan worden als ‘bijgeloof’ of ‘onzin’ omdat het gaat om hoe mensen vroeger dachten en niet zozeer over hoe wij tegen die mensen aankijken.

Ik vind het belangrijk dat je altijd openstaat voor andere mensen en niet zomaar oordeelt. Omdat er een aantal radicale moslims zijn betekent dat niet dat alle moslims zo zijn en mensen vermoorden (om maar iets te noemen). Natuurlijk sta ik niet achter al het geweld dat IS bijvoorbeeld gebruikt, maar aan de andere kant roeide God ook allerlei volken uit (in het Oude Testament kun je hier veel over lezen). Ik vind ook niet dat je je geloof – wat dat dan ook mag zijn, in mijn geval het christelijk geloof (en de stroming daarbinnen maakt mij dan helemaal niets uit, iedereen gelooft in dezelfde God maar uit dat anders en geeft het een andere invulling in zijn/haar dagelijks leven) – zomaar mag opdringen bij mensen. Aan de andere kant staat er natuurlijk in de Bijbel wel ‘ga en maak alle volken tot mijn leerlingen.’ Omdat ik van God – en Jezus – hou wil ik dat ook doen, maar ik vind niet dat je het op mag dringen. Natuurlijk ben ik er van overtuigd dat de God waar ik in geloof de ware God is en ik denk ook dat ik mag weten dat ik na mijn dood in de hemel kom, omdat de Bijbel – die ik als waar beschouw – mij vertelt dat ‘wie in de zoon van God gelooft, eeuwig leven heeft.’ Dat vind ik tegelijkertijd wel moeilijk, want betekent dat dan dat mijn beste vriend, die niet in God gelooft maar wel een heel goed mens is en alles voor anderen overheeft en altijd voor je klaar staat, niet in de hemel komt omdat hij niet in God gelooft? Of niet in de God waar ik in geloof? Maar wie zegt dat die God niet dezelfde God is als Allah, de God van de moslims? Of welke andere god dan ook?

Dat weet ik niet zo goed. Mijn geloof in God geeft me houvast, steun en vertrouwen. Een doel. Dat vind ik nog wel het belangrijkste denk ik. Dat geeft rust. Je weet een beetje hoe je met de wereld om moet gaan en dat je mensen met liefde moet én wil behandelen en ook al heb je niet overal een oplossing voor, het geeft je wel een doel. Ik zie zo vaak mensen die doelloos hun leven lijken te leven en soms alleen maar lijken te bestaan en dat vind ik vreselijk. Hen zou ik graag een/het geloof, een houvast, mee willen geven.

Kortom – want ik heb er alweer een verhaal van meer dan 1000 woorden van gemaakt, oeps… – ik vind dat je iedereen in zijn of haar waarde moet laten. Tegelijkertijd is het niet alleen maar het respecteren en het ‘laten zijn’ van iemand: een luisterend oor en oprechte interesse is volgens mij ook heel belangrijk. Laat iemand maar wat vertellen over zijn/haar religie! Ik denk dat je meer overeenkomsten hebt dan je denkt! Dit geldt ook voor niet-gelovigen trouwens. Je kan ontzettend veel leren van de normen en waarden van mensen die niet geloven of in iets of iemand anders geloven dan jij. Sta open voor elkaar en heb elkaar lief. Dat is denk ik het belangrijkste.

Ik denk dat ik hier misschien nog wel eens een artikel over wil schrijven. Hoe ik dat vorm wil/ga geven weet ik niet zo goed, daar ga ik nog over nadenken. Tips zijn natuurlijk altijd welkom, net als verzoekjes voor een bepaald onderwerp om te bespreken op mijn blog! Marlinka, dankjewel voor dit leuke en interessante onderwerp! Ik hoop dat je – en ook andere lezers uiteraard! – er wat aan hebt en schroom natuurlijk niet om vragen te stellen!