Mijn voeten waren ook mee op vakantie.

Al aan het begin van de vakantie, toen ik in Maastricht een mooie vloertegel zag, besloot ik om een serie te maken met foto’s van mijn voeten. De hele vakantie door maakte ik verschillende foto’s van mijn voeten. Dat doe ik eigenlijk altijd en overal, maar nu maakte ik er voor het eerst een serie van voor op mijn blog. Vandaag laat ik ze aan jullie zien, in dit allerlaatste vakantie-artikel (jullie waren daar vast wel aan toe, of niet?)! Ik weet niet meer van alle foto’s waar ik ze precies heb gemaakt, maar ik zal het er zoveel mogelijk bij zetten.

Maastricht – Dom van Keulen

Dom van Keulen (wachten op Johan, boven in de toren) – ergens in een kerk in Keulen

Prachtig mozaïek op de vloer van een kerk in Keulen – mensen kijken op het Domplein

In de dierentuin van Keulen – mooie vloer in Praag

Op de vroegere meridiaan (ten tijde van het Romeinse Rijk) in Praag, op het plein van het oude stadhuis – nog een mooie vloertegel, ik geloof op het plein van Wenclesias (gezien de naam op de tegel)

Even uitrusten na het beklimmen van de trappen van de burcht – een mooie vloertegel in de Burchtwijk

 

De vloer van de hal van ons hotel in Praag – in het park bij het paleis van de senaat

Ik denk dat ik dit vaker ga doen, af en toe een serie met zulke foto’s. Vinden jullie dat leuk? Of misschien doe ik het op Instagram, dat is ook wel tof. Zo nu en dan gewoon een foto met #fromwhereistand. Ben ik ook weer hartstikke hip. Voor nu wil ik jullie bedanken voor het lezen/bekijken van en reageren op mijn vakantie-artikelen! Ik vond het hartstikke leuk om op deze manier na te genieten. Ik ga jullie nog wel een keer mijn fotoalbum/plakboek laten zien, maar dat is op het moment nog niet af.

 

Advertentie

Vakantie: eten en drinken in Praag & Kassel.

Jullie hebben nog twee artikelen over mijn vakantie van mij tegoed en dan is het klaar. Dan is alles over mijn vakantie van dit jaar wel verteld denk ik – of in ieder geval in grote lijnen. Vandaag het tweede artikel in de serie ‘eten en drinken’, ditmaal in Praag en Kassel!

Praag: Zaterdag 23 juli 

We bestelden allebei hetzelfde: cola, een soort mixed grill met saus, friet en rauwkost. Heel lekker!

Zondag 24 juli 

Tussendoor even een (geplet, maar wel lekker) cakeje eten – Lunch: sandwiches met zalm en friet 

’s Avonds Tsjechisch eten. Johan had een halve eend (links) en ik een heel raar gerecht (wel lekker) met rundvlees, met daarin meegebakken stukjes wortel en selderie, met twee grote stukken soort-van-brood, cranberries en slagroom, in een soort roomsaus. Heel machtig, heel gek, maar wel lekker.

Maandag 26 juli 

Ik heb één keer mijn ontbijt gefotografeerd, aangezien dat iedere dag vrijwel hetzelfde was: een soort zoet brood dat lijkt op krentenbrood (maar dan zonder krenten) met boter, een gekookt ei, thee (want er was alleen maar espresso-koffie) en een soort vruchtensap. Rechts: lunch in Theresienstadt: Fanta en twee (soort van) wraps met groente.

Avondeten: rijst met rundvlees en saus (ik) en varkensknie (Johan – het is lekkerder dan het klinkt). Verder nog aardappeltjes en bier.

Dessert: ‘Old Prague Dessert’ (Johan) en dessert met karamel-ijs, slagroom en karamelsaus (ik).

Dinsdag 27 juli

In de dierentuin lunchten we met broodje worst – je kreeg alleen het broodje los en dan stukjes worst met saus erbij. Bijzonder. Wel erg lekker.
’s Avonds in hetzelfde restaurant gegeten als zaterdag.
Ik had spaghetti met tonijn (jum!) en Johan had cordon bleu met friet (ook jum).

Kassel: Woensdag 28 juli
Onderweg zijn we ook een paar keer gestopt voor wat lekkers (chocolade en cola), maar dat heb ik niet gefotografeerd. Tussen de middag lunchten we met broodje worst (ook niet op de foto).

Avondeten bij Nordsee: grote cola (héél groot) en visfilet met champignons (ik) en zalm (Johan).

Toetje: IJS! Ik had geen betere foto dan deze met mijn intelligentste gezicht.

Donderdag 29 juli

Ontbijt in het hotel in Kassel: broodjes, yoghurt met fruit, gekookt ei, stukjes kaas, jus d’orange, koffie… En citroencake! Die was echt enorm lekker.

Tot slot lunchten we onderweg naar huis bij de Mac. 

Dat was het dan, ons eten en drinken (nou ja, bijna alles) in Praag & Kassel!

Vakantie dag 7: Theresienstadt/Terezín (en een stukje Praag).

Maandag 25 juli 2016 
Vandaag zijn we twee jaar getrouwd ❤ Dat vieren we vanavond met een iets luxer etentje dan de andere dagen – en sowieso vieren we het al doordat we op vakantie zijn. Na het ontbijt zijn we naar Theresienstadt geweest (op ongeveer 60 kilometer van Praag), een gevangenis en doorvoerkamp uit de Tweede Wereldoorlog. Het werd officieel geen concentratiekamp genoemd. Er zaten voornamelijk politieke gevangenen, maar ook Joden en er waren veel kinderen. De meeste mensen werden na een korte periode in dit kamp doorgevoerd naar Auschwitz, twee transporten gingen naar Bergen-Belsen. De mensen die naar deze kampen werden vervoerd werden direct bij aankomst vergast. In Theresienstadt had je nog een kans, ook al was het een kleine, om te overleven. Theresienstadt is overigens de Duitse naam, de Tsjechische naam is Terezín. Het kamp wordt ook wel ‘de kleine vesting’ genoemd. De vesting bestaat namelijk al sinds het einde van de negentiende eeuw en werd dus al langer gebruikt dan alleen in de Tweede Wereldoorlog. Hier is het echter bekend door geworden. Het hele dorp werd bezet door de Duitsers.

In 2005 heb ik ook een bezoek gebracht aan dit kamp en ik wist nog best veel dingen. Het maakt erg veel indruk als je in een dergelijk kamp bent, je proeft nog echt de sfeer en ook vooral de angst, uit die tijd. Heel bizar. We hebben verschillende exposities gezien met informatie, foto’s, persoonlijke spullen en meer. Daarnaast hebben we het kamp bekeken. Het stadje staat verder ook echt in het teken van de Tweede Wereldoorlog. Er is verder vrijwel niets te beleven. Ik heb niet zoveel foto’s gemaakt, omdat ik dat ergens niet heel passend vond. De foto’s brengen ook niet goed de sfeer over vind ik. Eigenlijk moet je er zelf geweest zijn – of in een ander concentratiekamp – om te begrijpen wat ik bedoel.

Als je van de parkeerplaats naar het kamp loopt, loop je langs deze begraafplaats. Hier zijn 601 graven van mensen die veelal niet geïdentificeerd zijn. Zij zijn geëxecuteerd in Theresienstadt (de meeste door een vuurpeloton, een aantal mensen door middel van ophanging – deze doden zijn allemaal politieke gevangenen, bijvoorbeeld communisten; de Joden werden vervoerd naar andere kampen) en in een massagraf gedumpt. Aan het eind van de oorlog zijn de lichamen opgegraven en herbegraven, ieder voorzien van een steentje, op de begraafplaats. 

De poort met daarboven ‘Arbeit macht frei’ ken je wellicht uit Auschwitz (alle drie de kampen hadden overigens zo’n poort daar), maar ook in Theresienstadt is de spreuk te vinden.

We liepen ook door een hele lange, best wel lage, tunnel (ongeveer 500 meter) waardoor de gevangenen ook moesten lopen die vervolgens geëxecuteerd werden op het veld. Het was er kil en donker en aan één kant zaten steeds kleine raampjes waardoor je op het executieveld kon kijken. Je proefde bijna de angst in deze tunnel. Mensen gingen daar hun dood tegemoet en dat wisten ze. Vanaf het executieveld waren verschillende poorten naar verschillende delen van het kamp te zien. Eén ervan zie je op de foto links.

De foto rechts toont een aantal barakken. De mensen zaten vaak opgepropt met slechts één wc en één wasbak met wel 50 mensen – of nog meer – in een kleine ruimte. Echt heel bizar om te zien.

 

In één van de musea zagen we verschillende keren een hand op de muur. Iedere keer ging het hek een beetje verder op en aan het eind was het hek helemaal opengebroken en de hand bevrijd. De expositie volgde het verloop van de oorlog en de handen en hekken ook. Dit vond ik erg mooi.

In het dorp waren ook twee musea. Op een gegeven moment werd het ook een beetje teveel, als je al die verhalen leest en persoonlijke spullen en foto’s ziet van onschuldige mensen die hier – of in een ander kamp – zijn omgebracht omdat ze een andere politieke mening of geloof hadden… Dat doet wat met je. Met mij in ieder geval wel. De foto rechts laat één van de indrukwekkendste dingen zien die ik in Theresienstadt heb gezien. De gele vlakken tonen alleen maar namen met geboortedata. Van kinderen. De hele kamer is bedekt met deze namen. Dit zijn de namen van alle kinderen die in dit kamp geweest zijn. Slechts een paar honderd hebben uiteindelijk de oorlog overleefd.

—

Na ons bezoek (en goede lunch in het restaurant) zijn we naar het hotel gegaan, in plaats van eerst nog naar een kasteel, zoals we van plan waren. Hier kozen we voor omdat het erg warm was en al na 15 uur ’s middags. Na wat opfrissen zijn we de stad Praag nogmaals ingegaan. We hebben lekker rondgelopen en weer veel moois gezien. Op een marktje kocht ik een houten uiltje. In de wijk ‘de kleine zijde’ hebben we het park bij de senaat van het parlement bezocht. Ik zag dit toevallig in de reisgids staan. Het stond niet bij de hoogtepunten, maar ik vind dat je dit park, de Wallensteintuin (op de bordjes, in het Tsjechisch, Valdštejnská zahrada) echt moet bezoeken. Het is namelijk een prachtige plek! Het was heel mooi; met fonteinen, beelden, het paleis met de schilderingen (zie de foto’s), een vijver met koikarpers en watervogels, (witte) pauwen én een volière met 6 oehoes. Dat laatste alleen al vond ik een goede reden om er heen te gaan, want uilen.

Het park ging bijna sluiten dus zijn we op zoek gegaan naar een restaurant. We hebben wat luxer Tsjechisch gegeten op een terras met uitzicht op het water en de Karelsbrug. Heerlijk eten op een prachtige plek, met flinke fooi alsnog maar zo’n €55. Door de mooi verlichte stad waar het nog steeds gezellig druk was zijn we teruggelopen naar de metro. Net voor half 11 waren we weer in het hotel. Het was vandaag opnieuw heel mooi weer en erg warm.

Moois in Praag… We zagen weer verschillende kerken.
Hier zijn we niet binnen geweest.

Op de markt, waar we toevallig langsliepen, waren allerlei kraampjes met leuke souvenirtjes (ook met minder leuke trouwens) en eten. Ze hadden ook nog steeds houten vogels die je op kan hangen en waarbij je aan een touwtje kan trekken zodat de vleugels op en neer gaan – die hebben mijn ouders in 2005 voor mij gekocht en ik heb ‘m nog steeds. Nu kocht ik dus alleen een houten uiltje – die komt binnenkort voorbij in het artikel met de souvenirs. Rechts zie je het paleis waar momenteel de senaat van het parlement in zetelt. Erg mooi met de schilderingen.

Een selectie van de vele foto’s die ik maakte van het mooie park. Er stonden ook veel verschillende beelden, die bijna allemaal gemaakt waren door een Nederlandse kunstenaar. En we moesten natuurlijk ook even een fotootje van ons samen maken (valt het je op dat ik nooit het woord ‘selfie’ gebruik? Vind ik stom).

Toen we richting het restaurant liepen zagen we bij het water heel veel zwanen. Daar gingen we dus even een kijkje nemen. Het uitzicht was overigens ook heel mooi.

Nog een foto van het uitzicht bij de zwanen, en rechts zie je ons uitzicht vanaf het terras waar we gegeten hebben. Je kwam daar via een héél smal steegje, waar ik overigens helaas geen foto van heb gemaakt (het was zo smal dat er aan beide kanten een stoplicht stond zodat je wist wanneer je naar boven of beneden kon). Er stond naast het terras ook een hele verzameling gieters, dat vond ik grappig.

Op het plein met het stadhuis maakte ik nog wat foto’s van de mooi verlichte gebouwen.

—

Dat was alweer een dag in en om Praag! In het volgende artikel over onze vakantie vertel ik je meer over de dierentuin van Praag, want een bezoekje daaraan kon natuurlijk ook niet ontbreken!

Vakantie dag 6: een dagje Praag (#2).

Vandaag gaan we door met het tweede deel van ons dagje Praag: de wijk ‘de kleine zijde’ en de Burchtwijk. Ik haak daar gewoon weer in met de aantekeningen die ik maakte in mijn notitieboekje.

Zondag 24 juli 2016
We kwamen in de wijk ‘de kleine zijde’ terecht. Hier was het ook erg mooi. We hebben hier het enige beetje regen van de dag gehad, verder was het prachtig weer. We hebben het mooie schiereiland Kampa bekeken, de kerk van de zegenrijke Maria (ik verzin die namen echt niet) en de St. Nicolaaskerk (voor de oplettende lezer: er zijn inderdaad twee kerken in Praag die zo heten – of ik heb niet opgelet).

De prachtige wijk ‘de kleine zijde.’ Hier begon ik ook met ramen fotograferen.

 

Ik fotografeerde nog meer ramen en mooie gebouwen.

We kwamen ineens langs een muur met heel veel graffiti. Er stonden allerlei mooie boodschappen op over liefde en de wereld – en een combinatie van die twee kwam ook veel voor. Je kon er ook graffiti lenen en dan zelf iets op de muur tekenen. Dat hebben we niet gedaan, maar ik heb wel met liefde naar deze muur gekeken. Een mooi gebaar in de gekke wereld waarin we vandaag leven. Bizar detail: aan de overkant van deze muur was de Franse ambassade waar nog veel bloemen en kaarsen lagen/stonden voor de aanslag in Nice.

—

Na het bekijken van de kleine zijde kwamen we in de Burchtwijk terecht. We moesten een hoop trappen beklimmen, maar het uitzicht was een adembenemende beloning. De burcht was niet alleen een burcht, er is ook een stuk met huizen en een aantal kerken. De grote kathedraal was dicht omdat het inmiddels al 18 uur was geweest. Als je deze Sint Vituskathedraal dus wilt bezoeken moet je eerder gaat. De buitenkant is gelukkig ook erg mooi. We hadden echter expres gekozen voor dit late bezoek, omdat we graag gratis het ‘gouden straatje’ wilden bezoeken. Overdag is het hier heel druk – de reisgids stelt dat er soms meer mensen lopen dan op de Karelsbrug – en bovendien kost het dan €10. Na 18 uur is het echter gratis én rustig! Serieus, de meeste toeristen die nog boven liepen – en dat waren er nog vrij veel – gingen er voorbij en zagen het niet eens. Heel bizar. Het is echt ontzettend mooi, hier moet je echt heen als je in Praag bent. Hele kleine schattige huisjes, heel smal en oh. zo. mooi.

Het uitzicht, bij de Burcht (daar staan ook nog bewakers en om 12 uur ’s middags kun je de wisseling van de wacht zien – heel groot en alles) en ik moest even fancy op de foto natuurlijk.

De kathedraal en nog meer mooie gebouwen en kerken in de Burchtwijk. Deze gebouwen staan dus allemaal binnen de muren van de burcht. Rechtsboven zie je trouwens Tsjechisch falen: de vlag zat vast tussen het raam. Daar moesten wij om lachen. Goed verhaal hè. Je had er bij moeten zijn denk ik.

 

 Aanschouw het gouden straatje. Als je er zelf bent is het nog véél mooier. Je wordt trouwens ook beloond op een prachtig uitzicht als je het straatje uitloopt.
Het is lastig om op de foto te vangen, dus je moet me maar geloven.

 

❤

 

Nog meer mooi uitzicht… En de foto links was grappig want ik zag die grote spiegel (ik denk voor verkeer?, ik heb geen idee eerlijk gezegd) en daar stond die politieagent. Ik ging heel blij een foto maken, want spiegel, en toen ging die man lachen. En dat is zeldzaam heb ik gemerkt, lachende Tsjechen. Dus dat was grappig en dat wilde ik even met jullie delen.

—

Na het prachtige straatje dat zijn naam eer aan doet, zijn we naar beneden gelopen. Beneden in de Burchtwijk hebben we heerlijk Tsjechisch gegeten (over een poosje in de eet- en drinkblog!) en toen zijn we teruggelopen naar de metro. Er heerste nog een erg gezellige sfeer in de stad. Terug zijn we iets anders gelopen zodat we nog wat meer konden zien. Rond 21.30 uur waren we weer in het hotel. We hebben genoten vandaag, wat een prachtige stad is Praag! ❤

Nog wat moois onderweg naar de metro. Linksonder een café dat gemaakt is in twee oude trams, die nog op het originele spoor staan waar dus vroeger de tram reed. De bedoeling is dat hier over een paar jaar weer trams gaan rijden, dus ik denk dat het café dan weg moet helaas. Het was voor nu in ieder geval mooi om te zien.

—

Ik kan iedereen aanraden om eens naar Praag te gaan. Echt een prachtige stad. Iedere straat die je inloopt weet je weer te verrassen met iets moois. Ik ben echt gaan houden van Praag.

Vakantie dag 6: een dagje Praag (#1).

Het is tijd voor een nieuw vakantieverslag en wel van de zondag die we doorbrachten in Praag. Ik heb deze dag even in twee artikelen opgedeeld, want ik had enorm veel foto’s – 180 – en na strenge selectie had ik er nog steeds veel. Vandaar! Ik heb ook nog steeds wat andere artikelen voor jullie, dus er blijft wel afwisseling hier. Dan is het nu echt tijd voor ons dagje Praag, deel 1. (Ik kan overigens niet beloven dat de foto’s helemaal op volgorde staan, sorry.)

Zondag 24 juli 2016 
Het was geen typische zondag voor ons vandaag! Het ontbijt was goed, veel keuze. Het brood was wel typisch Tsjechisch: erg droog dus. Na het ontbijt zijn we met de metro (5 minuten lopen vanaf het hotel) de stad ingegaan (ongeveer 10 minuten naar het centrum). De ticketautomaat accepteerde alleen munten en die hadden we niet – we hadden net geld opgenomen en dus hadden we alleen biljetten. We wilden wisselen in een kantoortje, maar deze man sprak alleen Tsjechisch en een paar woorden Engels, te weten: ‘no bank.’ Hij verwees ons naar de kiosk met de woorden ‘tabak, tabak’ en door te wijzen. De vrouw daar sprak ook alleen Tsjechisch en ze wisselde geen geld – dat hadden we met handgebaren duidelijk gemaakt. Ze verkocht echter wél tickets voor de metro. Gelijk 4 kaartjes gekocht zodat we ’s avonds ook weer terug konden. Stempelen en door naar het volgende avontuur: de hele grote roltrap die heel diep ging af en dan met de metro. Dat ging goed, het was maar een klein stukje en toen waren we in de wijk ‘de nieuwe stad.’ We hebben hier een wandeling gemaakt en onderweg van alles bekeken. Veel bekende(re) gebouwen maar ook het onbekende, de ‘gewone’ woonhuizen en gebouwen, waren prachtig.

De onbegrijpelijke – hoewel het de volgende dag wél lukte om er kaartjes uit te krijgen! – ticketautomaat; op het eerste plein waar we waren (bij het Nationaal Museum dat in de steigers staat, al sinds 2011 – vandaar geen foto) staan allerlei bankjes met quotes (en zooi) erop; en één van de vele foto’s die ik maakte van mooie gebouwen.

—

We hebben in deze wijk de volgende dingen bekeken: het nationaal museum (alleen de buitenkant), het Wencleslasplein (een klein stukje), de buitenkant van een museum (want: mooi gebouw) en een verzetsmuseumpje. Dit museum is gevestigd onder een kerk – waar een mis bezig was dus daar konden we niet in. In de Tweede Wereldoorlog waren hier 5 verzetsstrijders, jonge mannen, gevestigd die hier omgekomen zijn door een gevecht met Duitsers. Vier van de vijf mannen hebben zelfmoord gepleegd terwijl ze al gewond waren en de vijfde jongeman is doodgebloed door zware verwondingen. De ruimte voor de crypte vertelt het verhaal van de Tweede Wereldoorlog in Tsjecho-Slowakije (vanaf de inname van Sudetenland in 1938) en in de crypte is een soort monument voor de jongemannen. Dit vonden we allebei erg indrukwekkend. Het was niet echt gepast om foto’s te maken, dus die heb ik niet. Vervolgens zijn we doorgelopen, langs het ‘dansende huis’ (een modern pand dat hele gekke verhoudingen heeft), het nationale theater, de Fransiscanentuin (een oase van rust in de stad), de Onze Lieve Vrouw ter Sneeuw-kerk (ik verzin het ook niet) en tot slot een souvenirwinkel; hier hebben we twee magneten (cadeautjes) en een trui gekocht (die zie je later nog terug in een apart artikel). De stad is heel mooi dus onderweg heb ik ook van alles gefotografeerd.

Prachtig museum, een parkje waar we even wat gegeten en gedronken hebben, en de kerk waaronder zich de crypte bevind waar ik net over verteld heb.

 

Het ‘dansende huis’, mooi gebouw, uitzicht over het water.

—

Na deze eerste wijk was de volgende aan de beurt: de ‘oude stad’. Weer veel gezien: het ‘Standentheater’, de Karelsuniversiteit (viel nogal tegen, het was vooral modern waar ik heel oud verwachtte), het huis met de zwarte Madonna (hierin is het Kubisme-museum gevestigd; het leek niet op het Kubisme en de Madonna was op vakantie), de Kruittoren, het Representatiehuis (geen idee wat dat precies is, wel mooi) en het oude Stadsplein. Hier herkende ik een aantal zaken van de vorige keer dat ik in Praag was, in 2005. Op dit plein hebben we geluncht en rondgekeken. Er zijn veel straatartiesten, erg leuk om naar te kijken. Tevens staat er een enorm beeld van Jan Hus (protestantse prediker) en natuurlijk is er de astronomische klok, dé blikvanger van Praag. Deze klok hebben we om 2 uur horen slaan, want dan bewegen er allerlei beeldjes in de klok. Dit heb ik niet vastgelegd, dus je moet er zelf heengaan om precies te begrijpen wat ik bedoel. Dit is in ieder geval dé blikvanger van Praag. Er waren dan ook héél véél mensen.

Allerlei moois… Waaronder het nationale theater, de Kruittoren en het representatiehuis.

Nog meer moois…

Het was lekker druk en supermooi op het plein. Rechtsonder zie je het uitzicht tijdens onze lunch.

Dit is de astronomische klok, die zo beroemd is. Hij is prachtig, maar het is er wel héél druk.

Er was een straatartiest die grote bellen blies. Dit was al mooi om te zien, maar het kleine kindje dat er rond rende en heel blij was, dat maakte het af. Het was nog veel leuker dan de foto’s laten zien.

—

Na het bezoek aan de astronomische klok hebben we even gekeken in de St. Nicolaas, één van de kerken op het plein. Hier werd gerepeteerd voor een concert ’s avonds, dus we hebben even naar de prachtige muziek geluisterd. De kerk was zelf ook heel mooi. Ik ben echter vergeten om een foto van de buitenkant te maken. We hebben daarna ook even staan kijken en luisteren naar een oude man die zong en muziek maakte. Heel tof. Je ziet dit alles op de foto’s hieronder.

—

Hierna hebben we het Agnesklooster bezocht, met veel kunst (als student krijg je korting trouwens. En als je mazzel hebt en de caissière niet kan rekenen, zoals bij ons, dan kun je gratis naar binnen). Er waren vooral veel Maria- en Jezus-beelden en niet zoveel schilderijenkunst, wat onze reisgids wel beloofde. Het was wel mooi, maar wel veel. We zijn hierna doorgelopen naar de Joodse wijk, waar een flink aantal synagoges zijn en een Joodse begraafplaats. We hebben niets bezocht, want het was duur, het was er enorm druk en je moest één combinatieticket voor alles kopen en kon niet één synagoge of de begraafplaats los bezoeken. Vervolgens hebben we de Stadsbruggentoren bekeken en daarna zijn we de Karelsbrug opgelopen. Heel druk, maar prachtig mooi. Wat opviel was dat veel mensen slechts tot de helft gaan en dan weer terug. Zonde, want aan de andere kant van de brug is nog véél meer moois te zien!

Het klooster – binnen mocht je niet fotograferen; de Joodse begraafplaats (bovenop allerlei souvenirtentjes, vond ik wel bijzonder), het uitzicht vanaf de Karelsbrug en nog een mooi gebouw.

Op de Karelsbrug. Hier staan ook veel prachtige beelden, die nu langzaamaan allemaal gerestaureerd worden. Daarnaast zijn er veel straatartiesten en -verkopers. Het is zeker de moeite waard om een wandeling over de brug te maken.

—

Binnenkort deel 2 van ons dagje Praag, met de twee mooie wijken aan de overkant van de rivier: ‘de kleine zijde’ en de Burchtwijk.