Vervolgverhaal | Koos de Alien (1).

Op de lijst voor het Day Zero Project staat het doel ‘een vervolgverhaal maken van een maand en iedere week een stukje eraan schrijven.’ Dat verhaal plaats ik dan uiteraard in (waarschijnlijk 4) delen op mijn blog (tenzij ik er nog meer bij bedenk, dan komen er meer delen), iedere week komt er dan een deel online. Ik heb een hele tijd nagedacht waar ik over wilde schrijven – want ik wil er lekker mijn fantasie in kwijt kunnen, maar het moet ook leuk en grappig zijn natuurlijk (in eerste instantie voor mezelf, maar ik hoop uiteraard ook voor jullie). Uiteindelijk heb ik iets bedacht naar aanleiding van een gesprek met iemand over aliens. Het vervolgverhaal van de komende tijd op mijn blog zal gaan over Koos de Alien, die naar de aarde komt en daar allerlei vreemde avonturen gaat beleven! Ik heb er trouwens geen tekeningen bij gemaakt/laten maken – je kan je fantasie dus volop gebruiken. Ik hoop dat jullie het net zo leuk vinden als ik!

Voor ons een normaal strand (Schevenigen), maar voor Koos misschien wel heel bizar…!

Koos de Alien was een Alien afkomstig van de planeet Xzibit. Misschien denk je nu ‘er is toch een Amerikaanse rapper die zichzelf zo noemt?’ Juist, die heeft zichzelf waarschijnlijk – misschien bewust, misschien onbewust – genoemd naar de planeet waar Koos vandaan komt. De planeet is namelijk bruin met zwart – de grond is bruin en er staan allerlei bergen en heuveltjes op die zwart van kleur zijn – en lijkt daarmee een beetje op de rapper. Eigenlijk is het natuurlijk andersom: de rapper lijkt een beetje op de planeet Xzibit. Dit even terzijde. Koos de Alien is dus afkomstig van de planeet Xzibit en dat maakt hem een Xzibitiaan. Hij noemt zichzelf natuurlijk geen Koos de Alien, dat is een aardse naam voor buitenaardse wezentjes. Op de planeet Xzibit heten alle – voor ons aliens – Xzibitianen. Omdat dat een best lastige naam is en Koos mij verteld heeft dat hij het niet erg vindt dat aardse mensen hem ‘Alien’ noemen, mag ik hem vanaf nu in het verhaal ook gewoon Koos de Alien noemen. Wel zo makkelijk.

De planeet Xzibit, waar Koos woont, ligt hier ongeveer 21 lichtseconden vandaan, best ver weg maar niet verschrikkelijk ver weg zodat hij honderden jaren moet reizen naar de aarde. Dat kan ook helemaal niet, want de Xzibitianen worden ‘slechts’ maximaal 333 jaar oud. Voor ons heen oud, maar voor hen is het heel normaal. Een jaar op de planeet Xzibit duurt ook geen 365 dagen zoals bij ons, maar 10.001 dagen. Alle aliens die op Xzibit wonen hebben een naam die begint met een K. Sommige namen zijn bijna niet uit te spreken, zoals die van de vader en moeder van Koos – Kwalopquk (vader) en Kioxzi (moeder) – maar er zijn ook Xzibitianen, vooral van de jongere generatie, die hele, voor ons gewone, namen krijgen. Zoals Koos en zijn grote broer Kees. De oudere generatie heeft dus vooral moeilijke namen maar omdat die, ook voor Xzibitianen, zó moeilijk zijn om uit te spreken, krijgen de kinderen vaak makkelijkere namen. Er worden echter nog steeds wel lastige namen bedacht, want anders heten alle kinderen op een gegeven moment hetzelfde. Zo groot is de planeet namelijk niet, er wonen om precies te zijn 27.859 Xzibitianen.

Genoeg over de planeet Xzibit en zijn inwoners. Dit verhaal draait om een hele speciale bewoner: Koos. Koos de Xzibitiaan (want Xzibitianen hebben geen achternamen zoals wij) of, zoals we hem ook mogen noemen, Koos de Alien. Koos was een hele gewone Xzibitiaan. Zoals alle inwoners van de planeet bewoog hij zich voort op zijn zwevende, ja, hoe zullen we het eens noemen…, pannenlap. Daar kun je het nog het beste mee vergelijken denk ik. Hij woonde in een groot huis dat leek op een paddenstoel, samen met zijn ouders, Kwalopquk en Kioxzi, en oudere broer Kees. In de tuin liep een soort hondje – Kwixie. Dat was het huisdier van de familie van Koos. Kwixie was een beestje zoals de Xzibitianen zoveel hielden als huisdier op Xzibit, met een lijf als van een poedel, maar met een grote adelaarskop, hagedissenpoten en kieuwen. Iedereen op Xzibit ademde overigens via kieuwen (op de aarde en in de ruimte, tijdens zijn reis, zal Koos dus altijd een kap moeten dragen omdat hij anders niet kan ademen, zoals wij ook niet kunnen ademen in het heelal of, bijvoorbeeld, op de maan).

Dan door naar Koos. Hij zag eruit als ieder ander op Xzibit. Hij was paars met grote, rood met geel gestreepte stippen. Een hele vrolijke verschijning voor ons! Zijn handen waren een soort klauwen, maar wel heel harig en heel zacht, en hij had – net als een Disneyfiguurtje – vier vingers. Hij zweefde, zoals iedere Xzibitiaan, op zijn pannenlap, want lopen ging de Xzibitianen niet zo goed af. Xzibitianen, zo ook Koos, hadden namelijk maar één voet met slechts drie tenen. De tenen waren voorzien van grote, oranje nagels die wel 50 centimeter lang waren en zijn voet zat vast aan een groot been waar Koos alleen maar op kon rondspringen. Hij kon er dus niet zo goed op lopen en daarom bewoog hij zich meestal – ook in huis, want daar waren de huizen op Xzibit speciaal op gebouwd! – voort op zijn zwevende pannenlap.

De pannenlap van Koos was groen, want dat was zijn lievelingskleur. Daarom zag je hem vaak ook in een groen joggingpak. Joggingpakken waren hét kledingstuk op Xzibit, iedereen liep erin maar, net als op aarde, had iedereen wel een andere smaak. Koos was in het bezit van drie groene joggingpakken en nog een paar andere, maar die droeg hij bijna nooit. Zijn groene joggingpak leek wel van mos gemaakt, zo zacht was het, en het was voorzien van een grote zwarte capuchon en er zat een strakke zwarte riem om zijn middel, zodat hij daar zijn zwevende pannenlap aan vast kon maken en goed kon blijven zweven. Sturen hoefde hij niet, als hij dacht dat hij naar links wilde registreerde de pannenlap dat en dan ging hij naar links. Zo ging hij ook naar rechts, harder en zachter en zelfs achteruit! Ja, het waren slimme wezens, die Xzibitianen! Koos was ongeveer 2,5 meter lang. De meeste Xzibitianen waren ongeveer 2 meter lang, dus Koos was best wel lang. Hij was 75 jaar. Xzibitianen gingen meestal uit huis als ze 76 of 77 waren, de tijd was voor Koos dus bijna aangebroken!

Je begrijpt het al: Koos wilde héél graag 76 worden zodat hij het huis uit kon! Hij had al heel lang gespaard zodat hij een prachtige, grote, groene zwevende pannenlap kon kopen die ook in het heelal gebruikt kon worden. Daarmee kon hij dan andere planeten gaan bezoeken, want dat wilde hij heel graag. Maar daarover later meer…!

Advertentie

Wat ik de komende week aan het doen ben.

Het zal de komende week even stil zijn op mijn blog, want ik ben dan op de camping in Ermelo (de Kriemelberg)! Als dit online komt ben ik er al iets meer dan een dag, want we beginnen op zaterdag en dan tot en met vrijdag. De mensen die mij al wat langer volgen weten dat ik dit al een flink aantal jaren doe, dit jaar wordt de zesde keer alweer. Voor de mensen die het nog niet weten of die het gewoon interessant vinden, vertel ik je er vandaag wat meer over!

Wat ik dan zoal doe? Met een team, dat dit jaar bestaat uit 7 meiden (inclusief mezelf) en één jongen (respect, haha) en drie mentoren (die op de achtergrond van alles regelen, bijvoorbeeld de boodschappen), verzorgen we een week lang een programma voor de campinggasten. We zijn dus het recreatieteam, maar doen ook aan evangelisatie. Het gaat uit van de interkerkelijke commissie Het Baken in Harderwijk en is aangesloten bij de landelijke organisatie Dabar. Dit jaar krijgen wij op de camping ook bezoek van iemand van Dabar, die komt kijken hoe het gaat en hoe we het allemaal doen. Heel leuk!

In de ochtend hebben we een programma voor de kinderen van ongeveer 4 t/m 12 jaar. Je kan dit vergelijken met de Kinder Bijbel Club die gehouden wordt in veel kerken in Nederland: zingen, kletsen, spelletjes doen en knutselen. Daarnaast is er tegelijkertijd een programma voor 12+, dat is wat serieuzer maar met een speels tintje. Sinds een jaar hebben we dan ook nog 3 keer in de week (maandag, woensdag, vrijdag) een programma voor 9-12 jaar, omdat we merkten dat zij nog wat te jong zijn voor Chatpoint (het 12+ programma) maar eigenlijk al te oud voor de kinderclub (4-12 jaar). Op dinsdag en donderdag is er in plaats van een programma voor 9-12 jaar juist een ochtend voor 18+. Dit is ook sinds vorig jaar, met dezelfde reden als Teen Spirit (9-12 jaar): ze zijn eigenlijk al iets te oud en vaak iets te serieus voor (de onderwerpen van) Chatpoint (12+). Dit programma draai ik dit jaar voor het eerst (samen met een mentor) en de andere drie dagen doe ik Chatpoint. Dit heb ik vorig jaar ook gedaan. De jaren ervoor heb ik steeds de kinderclub gedaan. Ik vind het eigenlijk allemaal leuk 🙂

Aan het eind van de ochtend sluiten we de programma’s af en dan lunchen we samen als team. Dan hebben we in de middag (rond 3 uur) een middagactiviteit, meestal is dit een spel voor de kinderen en/of jongeren. ’s Avonds na het eten is er dan poppenkast (om 18.45 uur) en daarna (rond 20.00 uur) een avondactiviteit, die vaak gericht is op zowel kinderen en jongeren als op de volwassenen van de camping. Op zaterdag is er altijd in de avond een volleybaltoernooi – er zitten 5 teams op de camping in de zomer, ieder een week, en met Hemelvaart ook een team, dan is het een lang weekend – en op zondagavond is er een singin, waar ook veel mensen van buitenaf naartoe komen. Dat is altijd superleuk! Op dinsdagavond is er eerst broodjes bakken bij het kampvuur en daarna een bosspel – dit is ook een vast onderdeel, hoewel de invulling van het bosspel wel bij ieder team verschilt. Daarnaast hebben we op woensdagmiddag geen activiteit, zodat we dan even uit kunnen rusten en iets leuks kunnen doen – buiten de camping – met het team.

We mogen zelf het programma samenstellen en op de ochtendonderdelen, de activiteiten die ik net noemde die vaststaan (volleybal, singin, broodjes bakken, bosspel, vrije middag van het team), de poppenkast en de avondsluitingen (einde van de avond, stukje Bijbel lezen en een korte overdenking, zingen en bidden e.d.) na mogen we de rest van de activiteiten zelf bedenken en invulling eraan geven. Dit is heel leuk om te doen. Daarnaast is de sfeer altijd erg leuk. Omdat de mensen op vakantie zijn en wij het ook doen omdat we het leuk vinden is er een heel ongedwongen sfeer en is het altijd wel gezellig. De mensen die op de camping komen staan daar vaak al jaren en dus leer je in de loop der tijd heel veel mensen kennen. Dat is ook erg tof. Je bouwt met een aantal mensen echt een band op en ook al zie je ze maar een week per jaar (hoewel ik met sommige mensen bijvoorbeeld ook wel via Facebook contact heb) is het altijd weer als vanouds, alsof je ze de week ervoor nog gezien hebt. Erg tof.

Ik heb er zin in! (nu ik dit schrijf – donderdag – , op de camping waarschijnlijk nog meer, haha)

Wenen | Dag 8: Belvedère en heel veel stad.

Dag 8! Ik twijfelde of ik één of twee verslagen zou maken van dag 8 t/m 10. Ik heb er toch voor gekozen om het in twee delen te doen, anders is het wel erg veel (en dan zijn mijn blogideeën bijna op, haha! Er ligt hier een lijstje naast me met 13 ideeën voor artikelen erop en als de artikelen over de vakantie klaar zijn heb ik er nog eentje over – ideeën gezocht dus!). En ik ben er nog helemaal niet klaar mee ook, veel te leuk om de foto’s nog een keer te zien en de verhalen nog een keer weer op te halen en te vertellen.

Vandaag dus dag 8. We begonnen in het Belvedère, een museum met allerlei moderne en oude(re) kunst, waar we een flink aantal uren hebben doorgebracht. Niet alles vonden we even mooi, maar het is zeker de moeite waard. Binnen mag je geen foto’s maken, anders had ik jullie het echte schilderij De Kus van Gustav Klimt kunnen laten zien. Ik dacht ‘misschien is het in het echt NIET zo lelijk’, maar jawel. Ik vond het afschuwelijk en het is heel populair Wenen (en ver daarbuiten). Haha. Gelukkig hangt er ook genoeg moois in het Belvedère en daarnaast is het ook nog eens een heel mooi gebouw (zie de foto’s hieronder).

Links het vooraanzicht en rechts de achterkant van het Belvedère. Wij zijn trouwens alleen in het Oberes Belvedère geweest, je hebt ook nog het Underes en nog een aantal gebouwen. Dat vonden we een beetje teveel van het goede, zoveel kunst 😉

Na ons bezoek aan het Belvedère zijn we de stad weer ingegaan, want als je zomaar door zo’n mooie stad als Wenen loopt, kom je op iedere straathoek wel iets moois tegen. Zo kwamen we langs dit Russische monument – vraag me niet wat het precies is trouwens – en vervolgens liepen we nog een rondje door het park omdat er nog een monument was van Mozart dat we graag wilden zien. Dat zie je op onderstaande foto.

We hadden inmiddels wel dorst en trek gekregen dus besloten we ergens apfelstrudel te gaan eten. Typisch. En koffie te drinken, uiteraard. Het is in Wenen heel normaal dat je een glaasje water bij je koffie krijgt en ik vind dat ze dat in Nederland ook moeten invoeren. Wat is dat fijn! De koffie en de apfelstrudel waren trouwens enorm duur, maar dat lag misschien ook aan de locatie waar we waren – in het restaurantje van het vlinderhuis – want die was best wel luxe. Het was trouwens wel erg lekker. Ik zit op de foto ook echt zo van ‘AANVALLEN!’ Haha.

Nadat we onze maagjes weer hadden gevuld en ons vochtgehalte weer hadden aangevuld was het tijd om nog meer van de stad te bekijken. We zagen van alles en ik laat jullie daarvan nu gewoon wat foto’s zien. Wenen is echt wel een hele mooie stad!

Links één van de musea (het natuurhistorisch museum) in het museumkwartier. Aan de overkant van dit museum is het kunsthistorisch museum, dat gebouw ziet er van buiten precies hetzelfde uit. In het natuurhistorisch museum hebben we even in de hal en in de winkel gekeken (mooi!), maar verder niet want het was al een uur of 4 en de musea sluiten om 5 uur. Rechts zie je een regeringsgebouw trouwens, als ik het goed heb.

Eén van de theaters in Wenen (mooi…) en het stadhuis (rechts). Het weekend nadat wij uit Wenen vertrokken waren, was er de Gay Pride in de stad, vandaar alle kraampjes en regenboogvlaggen op het plein voor het stadhuis (en op iedere tram zaten ook van die vlaggen, tof).

Vervolgens kwamen we terecht in de universiteit, waar we zo naar binnen konden lopen en onze ogen uit konden kijken. Wat een prachtig gebouw! En wat een toffe studies ook nog allemaal, zo is er daar nog een hele vleugel voor klassiek Latijn en voor klassieke archeologie, om maar iets te noemen. TOF. En echt heel mooi en oud en… wauw, ik zou er zo willen studeren! Hier vlakbij vonden we trouwens ook een internetcafé, de eerste van de stad; we moesten de volgende dag nog inchecken voor onze vlucht naar huis (kon pas vanaf 24 uur van tevoren bij Transavia) dus we waren blij dat we eindelijk een internetcafé vonden waar we konden inchecken en onze tickets konden printen!
Rechts zie je het gebouw waar onder andere het Sissi museum en de Spaanse Rijschool in gevestigd zijn. Tof om een keer te zien.

Naast dat laatstgenoemde gebouw zit een prachtige fontein, die je hier op de foto ziet. En ertegenover en in de drie straten erachter zitten ineens allemaal Starbucks’s (schrijf je dat zo in het meervoud?), die we in Rome nergens hadden gezien (vast niet opgelet haha) en in Wenen tot dat moment ook nog niet. We zochten namelijk nog een beker voor mijn schoonzusje (we kochten in Parijs een beker voor haar en zij kocht er voor ons eentje in Londen), maar ze hadden alleen maar hele lelijke dus die hebben we niet gekocht. We hebben trouwens ook geen drankje gehaald, goed hè 😉

Vervolgens hebben we midden in één van de grote winkelstraten gegeten bij Noordsee, een visrestaurant met een buffet zoals je dat ook bij Ikea vindt. Erg lekker en ook niet duur! Daarna hebben we een ijsje gehaald en genoten van de straatmuzikanten die stonden te spelen. Ze waren enorm goed! Ze verkochten ook cd’s en dat mocht niet van de politie (had je een vergunning voor nodig waarschijnlijk) dus er kwam een agent die het doosje dichtdeed en er zo bij ging staan zo van ‘ik ga hier iets van zeggen of jullie wegsturen als jullie stuk afgelopen is’. De muzikanten dachten daar echter héél anders over, die gingen het klassieke stuk wat ze aan het spelen waren heel erg verlengen en ze bleven maar spelen, dus op een gegeven moment droop die agent zo af met een heel treurig gezicht. Daar moesten we wel heel erg om lachen.
Aan het eind van de avond hebben we weer de metro naar het appartement gepakt (de verbindingen zijn echt prima in Wenen!) en maakte Johan nog een toffe foto van het metrostation (zie hierboven).

Binnenkort dag 9 en 10, de laatste twee dagen, van onze vakantie! Het was een goede keuze om het op te delen, je hebt nu al bijna 1100 woorden gelezen, haha!

 

Inca & Maya

‘Inca en Maya? Zijn dat niet van die volken van lang geleden en heel ver weg?’ Ik hoor het je bijna denken. Ja, dat zijn het ook, maar sinds een tijdje wonen er ook een Inca en een Maya bij ons in huis! En nee, dat zijn geen primitieve mensen uit Verweggistan, het zijn twee konijntjes! Een hele tijd geleden schreef ik over onze zoektocht naar twee konijntjes. We slaagden uiteindelijk (best wel snel eigenlijk al) bij de konijnenopvang Het Knaagspoor in Ridderkerk. Op 20 juni, de dag nadat we terugkwamen van vakantie, mochten we onze konijntjes ophalen. Het zijn twee zusjes, die dus al vanaf de geboorte bij elkaar zitten en helemaal aan elkaar gewend zijn. Heel fijn, ze hoefden dus niet meer gekoppeld te worden! Ook zijn ze voor dit jaar al ingeënt. De zusjes heetten eigenlijk Babs en Beertje, maar dat vonden we vreselijke namen dus gingen we iets anders bedenken. Dat duurde en duurde maar (wat zijn er bijvoorbeeld weinig bekende vrouwelijke duo’s vonden wij! (of wij kennen er weinig, dat kan ook, haha)), maar uiteindelijk hebben we dus de namen Inca en Maya bedacht! Ik wilde ze nog steeds aan jullie laten zien en vandaag is het dan eindelijk zover!

We hebben ervoor gekozen om een gewoon buitenhok te kopen voor Inca en Maya, omdat we een binnenkooi véél te klein vinden. Konijnen moeten wel wat ruimte hebben om rond te kunnen huppelen en omdat we geen tuin hebben, vonden we een redelijk groot hok (dit is nog steeds best wel klein, maar groter past hier echt niet) wel het minste wat we konden doen. Als we thuis zijn – en niet heel snel weer weg moeten, haha – dan mogen ze ook gewoon uit het hok en door de kamer huppelen. Ze weten inmiddels heel goed wat ze wel en niet mogen, maar dat betekent niet dat ze altijd luisteren 😉 Wel grappig dat ze allebei al echt op hun naam reageren en op bepaalde toonhoogten en volumes. Ze houden (nog) niet zo van knuffelen en opgepakt worden, maar als je ze rustig benadert of ze naar jou toe laat komen dan vinden ze het wel prima.

Het lichtere konijn, links op de foto, heet Maya en het konijntje dat iets donkerder is, rechts op de foto, heet Inca. De zusjes zijn allebei erg nieuwsgierig, hoewel Maya wat eerder denkt ‘oké prima’ en rustig op het kleed gaat liggen, terwijl Inca dan nog láng niet klaar is met de wereld ontdekken. Soms best vermoeiend, want je moet Inca goed in de gaten houden. Zo kruipt ze wel eens onder de kast of onder de bank of tafel en dan denk je ‘waar is ze nu weer?’

Maar het zijn schatjes hoor. Die heel erg van (stukjes) wortel houden. En trouwens ook van bananen(schil) en appel(schil) en wat we ook maar geprobeerd hebben aan groente en fruit tot nu toe. Maya was eigenlijk iets te dik. Ze kreeg namelijk veel te veel slecht eten met veel te veel suiker erin. Wij doen dat niet, het hoofdvoer is gewoon hooi en daarnaast krijgen ze één keer per dag brokjes (gewone bix, zonder toegevoegde meuk dus). Het gaat nu al een stuk beter! Ze weten nu ook al dat ze ’s ochtends eten krijgen, als Johan of ik ze dan niet meteen eten geeft gaan ze met het bakje tegen de tralies van het hek zitten duwen, net zolang tot je komt, haha.

Ik ben blij met onze konijntjes! Je gaat ze vast nog wel vaker voorbij zien komen op de blog! 🙂

Wenen | Dag 7: Schönbrunn, dierentuin, Prater en stad.

Dag 7 alweer van onze vakantie! We zijn in de ochtend op tijd vertrokken zodat we vroeg bij slot Schönbrunn zouden zijn, want we verwachtten wel een hoop toeristen. Dat viel heel erg mee, we stonden in minder dan 10 minuten al binnen. In Schönbrunn mag je geen foto’s maken, maar we hebben alles goed in ons opgenomen en we kregen een Nederlandse folder mee met allerlei interessante weetjes en uitleg over de verschillende kamers. De rondleiding met gids duurt ongeveer 50-60 minuten (en er is geen begeleide tour in het Nederlands), maar wij hebben ongeveer 2 uur rondgelopen en alles op ons gemak bekeken. Schönbrunn is echt de moeite waard om van binnen te bekijken, maar ik raad je dus aan om zonder gids te gaan en of een audioguide (bijvoorbeeld in het Engels of Duits) te nemen of een Nederlandse folder.

Nadat we het slot van binnen hadden bekeken hebben we een wandelingetje gemaakt door de tuinen. Ik herinnerde me het uitzichtpunt achterin de tuin nog van toen ik ongeveer 15 jaar geleden met mijn ouders en broer in Wenen was (op doorreis dus maar heel kort). Toen kon je daar gratis op maar tegenwoordig moet je er voor betalen. Dat hebben we dus lekker niet gedaan – zuinige Hollanders.

 
Rechts zie je mij een foto maken van een stukje van de tuin – mijn foto’s zijn er inmiddels ook en ik ben een albumpje aan het maken 🙂 Binnenkort daar dus een artikel over!

In plaats van het uitzichtpunt zijn we via de tuinen naar de dierentuin gelopen, die van oorsprong bij slot Schönbrunn hoort en daarom nog steeds Tiergarten Schönbrunn heet. Dit is trouwens de oudste (publieke) dierentuin ter wereld, hij bestaat al sinds 1752! We wilden deze dierentuin graag bezoeken omdat er (onder andere, uiteraard) reuzenpanda’s en koala’s te zien zijn, en die had ik allebei nog nooit gezien. Daarnaast houden we van dierentuinen (you don’t say!) en is dit park ook weer bijzonder mooi aangelegd, op een heuvel, zodat je hier en daar een prachtig uitzicht hebt over de stad.

Deze foto vereist wel even wat uitleg haha. Er zat vlakbij een wilde eekhoorn (die je veel ziet in Wenen, trouwens) en Johan ging ‘m aaien, want dat kon gewoon – hij zal wel veel gevoerd en aangehaald worden zodat ‘ie tam is geworden – en toen wilde Johan een foto maken toen het eekhoorntje op hem zat, maar precies op dat moment sprong de eekhoorn naar de camera, haha! Het resultaat is een hele wazige foto, maar wel grappig omdat wij het verhaal erbij weten 🙂 (en jullie nu ook, yes!)

 

Op de foto rechts staan kwallen. (haha, en Johan natuurlijk!)

Jaaa koala (die zat te slapen) en reuzenpanda’s! (die zaten te eten) Er waren twee koala’s en drie reuzenpanda’s en we hebben ze allemaal gezien. Gave dieren! Daarnaast zag ik trouwens ook keizertamarins en dat zijn mijn lievelingsaapjes, en in Wenen was er één met een baby! TE SCHATTIG! Omdat ik niet zeker weet of ik hier zomaar een foto van mag plaatsen hier een linkje naar de Facebook-pagina van de dierentuin, die toevallig pas een foto plaatsten van de baby en de moeder! (die vindt je dus als je even scrolt, nu ik dit typ staat ‘ie nog bovenaan maar binnenkort vast niet meer, haha) Te lief.

Na de dierentuin hebben we een bezoekje gebracht aan het Prater, een enorme permanente kermis in Wenen. Het is echt best wel indrukwekkend, je vindt er van alles wat. Het is net een pretpark – alleen moet je wel voor alle attracties apart betalen, zoals het ‘hoort’ op de kermis. (Lees: duur!) We hebben onze ogen uitgekeken en hebben ook in het park gegeten (dat was gek genoeg helemaal niet duur, wel erg lekker). Er was bijvoorbeeld een liggende achtbaan (waarin je op je buik ligt; hier gingen we in want ik dacht ‘oh dat valt vast wel mee’ – ik vond het héél erg eng en Johan vond het geweldig), een wildwaterbaan met bootjes waarbij je eerst met een lift (!) omhoog getakeld werd en een zweefmolen van 90 (!) meter hoog die 60 (!!!) kilometer per uur ging. Johan wilde daar eigenlijk wel in, maar ik niet, haha. Dus niet gedaan :’) (gelukkig) (dan was hij alleen gegaan hoor, ik durf dat echt niet). En natuurlijk is er het grote reuzenrad – alleen hou ik niet van het reuzenrad (want: eng) én bovendien kost deze €10 en dat vonden we erg duur (het reuzenrad ziet er wel tof uit, zie de foto hierboven). De zweefmolen hebben we ook op de foto gezet, zie hieronder.

Na het Prater vonden we het nog niet genoeg (hahaha), dus zijn we nog even de stad ingelopen waar we de Stephansdom hebben bekeken – die was verrassend genoeg nog open. De buitenkant vond ik erg mooi, maar van binnen vond ik het een beetje tegenvallen, erg donker vooral. Daarnaast hebben we een rondje gelopen door het stadspark, wat erg mooi is. Daar zagen we ook het monument voor Johann Strauss, wat je hieronder op de foto ziet (in goud).

Vervolgens zijn we eindelijk naar het appartement teruggegaan, waar we niets meer gedaan hebben haha. Gek hoor, na zo’n lange dag. We hadden eigenlijk niet verwacht dat we Schönbrunn en de dierentuin in één dag konden bekijken, maar uiteindelijk kon dat prima en vonden we het ook niet teveel (anders hadden we het niet gedaan, uiteraard). Het was weer een fijne dag! Binnenkort nog een verslagje van de laatste dagen in Wenen! Of twee verslagen, ligt een beetje aan of ik goed kan kiezen tussen de foto’s of niet, hihi. 🙂

Een dagje naar Dierenpark Emmen.

Sinds een aantal jaren geven Johan en ik mijn oma voor haar verjaardag vaak een ‘doe-cadeautje’, een ervaring dus in plaats van iets materieels. Dan wordt het vaak toch een plantje, terwijl ze het veel leuker vindt om samen iets te doen. En dat vinden wij ook. Zo zijn we al naar het Dolfinarium en de Apenheul geweest en dit jaar gingen we met z’n drieën een dagje naar Dierenpark Emmen. Net als wij is mijn oma dol op dieren en dus mocht ze zelf kiezen naar welke dierentuin ze een dagje wilde. Ze koos dus voor Emmen. Primaaa! Vandaag laat ik je een aantal foto’s zien die ik heb gemaakt in het dierenpark, dat over een poosje dichtgaat en weer opent op een nieuwe locatie (vlakbij de oude locatie). Ik ben benieuwd hoe het eruit komt te zien! Het was een leuke dag en ik heb dus echt een keer zelf foto’s gemaakt, haha!

 

Ik heb nog nooit zoveel prairiehondjes bij elkaar gezien als in Emmen. Ik vind ze zo leuk!

Het savannegebied vind ik heel mooi; het is supergroot en er leven veel verschillende dieren bij elkaar die in het wild ook met elkaar in aanraking (kunnen) komen, zoals gnoes, struisvogels (die rond gingen rennen, dat had ik nooit eerder gezien – ziet er heel gaaf uit!), giraffes, neushoorns, zebra’s, antilopes, kroonkraanvogels en meer!

Naar de dierentuin gaan vind ik fijn! Het was een leuke dag, die we afsloten met lekker samen eten bij oma thuis. Ik vond het geslaagd, hopelijk volgend jaar weer! (:

Muziek met herinneringen.

Laatst hoorde ik bij de album top 750 op Radio Veronica een aantal nummers van het eerste album van Amy MacDonald voorbij komen. Mr. Rock and Roll en This is the life werden toen het album uitkwam heel veel gedraaid op de radio én bij ons thuis, want iedereen vond het heel leuk. Dat deed me eraan denken dat ik best wel wat liedjes ken waar ik goede en/of mooie herinneringen aan heb en het leek me wel leuk om daar eens een artikel over te schrijven. Vandaag dus vooral veel muziek met daarbij mijn herinneringen aan dat specifieke liedje, een bepaald album of die ene artiest of band.

Van Amy MacDonald zijn inmiddels 3 albums verschenen en die heb ik allemaal veel geluisterd – twee ervan hebben we hier ook in de kast staan en bij mijn ouders staan ze alle drie. Vooral het eerste album, This is the life, dat alweer uit 2007 (!) komt, hebben we grijs gedraaid. Mijn moeder had toentertijd een tijdje een oude zwarte Mini Cooper (met een wit dak) en daarin lag vaak maar één cd en dat was This is the life. Omdat we allebei geen genoeg konden krijgen van dat album hebben we die echt zó vaak en veel gedraaid. Als ik er nu een liedje van hoor moet ik dan ook altijd daaraan denken en dat vind ik fijn. Het liedje Run heb ik uitgekozen omdat ik dat altijd het mooiste liedje van het album heb gevonden.

Mijn broer zit al een heel aantal jaren bij een zaagteam (ja, dat bestaat, Google maar eens) en daar werden altijd allerlei nummers gedraaid, bijvoorbeeld bij wedstrijden (Eye of the Tiger doet me daar altijd aan denken) of bij presentaties. Bovenstaand liedje van Robert Miles hoor je af en toe nog wel eens op de radio en doet mij denken aan de presentaties van het zaagteam haha. En aan zomervakanties met gebrande cd’s die we dan meenamen in de auto, met allerlei verschillende liedjes uit allerlei genres erop. Dit nummer vind ik nog steeds erg tof.

Dan een willekeurig nummer van Abba, want wat luisterden we daar vroeger veel naar, ongelooflijk! Mijn broer vond het altijd erg leuk en ik ben er dan ook mee opgegroeid. Ik ken nog steeds vrijwel alle liedjes uit mijn hoofd en vind het nog steeds ook wel leuk om naar te luisteren zo nu en dan. Dat geldt trouwens ook voor de muziek van Elton John en ook van de Dire Straits en Mark Knopfler, dat draaiden we vroeger thuis ook lekker veel en daar geniet ik ook nog steeds van – vooral van de Dire Straits en Mark Knopfler solo. Ik vind het heerlijke muziek!

Ik hou van de muziek van Blof! Ik vind niet alles mooi, maar de sfeer en de wat diepere teksten vind ik wel heel erg mooi. Het liedje Vandaag, dat op het album April staat (die ik in de kast heb staan, samen met Oktober – samen vormen deze albums een tweeluik – en nog een flink aantal albums) doet me voor altijd denken aan de begrafenis van een vriendin die overleed in 2009. Zij overleed aan kanker en kon zelf haar afscheidsdienst en begrafenis helemaal regelen. Er werd allerlei muziek gedraaid die zij mooi vond of die haar ouders aan haar deed denken en daar zat ook het liedje Vandaag van Blof bij. Sindsdien moet ik altijd even aan haar denken als ik dat liedje hoor (dat geldt trouwens ook voor All my life van Krezip, Just hold me van Maria Mena en Dochters en Doe wat je altijd deed van Marco Borsato – die laatste heb ik even een linkje van gemaakt, want dat liedje is niet zo bekend maar zó mooi!).

Dit is een beetje het liedje van Johan en mij. Toen we elkaar leerden kennen bleek dat we de week erna (26 maart 2011) allebei naar hetzelfde concert van Ilse de Lange gingen (hij met vrienden, ik met mijn broer). Daar kregen we trouwens ook verkering en die avond werd onder andere dit liedje gespeeld, waarna ik een smsje kreeg met een deel van de songtekst erin. Die heb ik heel lang bewaard en ik vind het nog steeds fijn om dit liedje te horen (:

Wat hou ik toch van de muziek van Frank Boeijen. Ik had als kind een cassettebandje van hem en zijn band – omdat daar het liedje Linda opstond – en die heb ik echt zoveel geluisterd. Een tijdje geleden heb ik hem weer helemaal herontdekt toen ik van Johan een verzamelalbum kreeg. In april gingen we naar een concert en volgend jaar gaan we weer, hebben we al besloten. Op het verzamelalbum staan een hoop bekende liedjes van Frank, maar ook een aantal onbekendere nummers (die ik ook niet allemaal kende, hoor), waaronder het bovenstaande liedje. Toen ik dit weer voor het eerst hoorde op het album, zag ik mezelf weer zitten aan mijn houten bureautje terwijl ik het cassettebandje voor de zoveelste keer draaide. Mooi.

Ik kan nog tientallen liedjes bedenken waar ik mooie herinneringen aan heb en die ik nog steeds graag luister; het geldt bijvoorbeeld ook voor de muziek van Chris de Burgh, die ik een aantal keren live heb gezien en voor het liedje Music van John Miles (mijns inziens nog steeds één van de beste nummers ooit) – hem heb ik ook een aantal keren live mogen bewonderen tijdens de Night of the Proms. Echt geweldig!

Aan welk(e) nummer(s) heb jij goede herinneringen en waarom?

 

Flow Vakantiebox.

Een paar weken geleden lag er ineens een groot pakket van Flow in de bus. Ik ben geabonneerd op het tijdschrift, maar was vergeten dat ik dit jaar ook de vakantiespecial erbij zou krijgen. Een leuke verrassing dus! Vandaag laat ik je zien wat er allemaal in het pakket zit en wat ik ervan vind!

Allereerst het Flow vakantieboek. Met daarin, zoals we gewend zijn van Flow, allerlei mooie verhalen, bijvoorbeeld over hoe het leven anders kan (ook thuis), levensverhalen van boeiende vrouwen en meer. Een ideaal boek om in de vakantie mee te ontspannen. Hetzelfde boek kun je halverwege omdraaien en dan zie je wat je op de foto rechts ziet: een ‘day to day vakantiedagboek’, om bij te houden als je op vakantie bent. Maar het kan natuurlijk ook als je thuis bent, zoals ik; mijn vakantiereisje zit er al op. Binnenkort ga ik nog wel (natuurlijk) een weekje naar de camping (volgend weekend is het al zover, zin in!) en misschien neem ik het boek dan ook wel mee om zo nu en dan in te schrijven en tekenen wat ik die dag heb gedaan.

Met vragen als ‘waar heb je vandaag koffie gedronken?’, ‘waarover heb je gemijmerd’ en fijne boxjes die je kan afvinken (lekkere koffie, blije dag, bos en ga zo maar door). Ik hou van dat soort vragen en ik hou ook van dingen afvinken (ik maak niet voor niets vrijwel iedere dag een lijstje met wat ik moet/wil/ga doen), ideaal dus. Ook als je al op vakantie geweest bent, want het kan ook prima op een gewone fijne zomerdag thuis of in de buurt.

Naast het vakantieboek en het vakantiedagboek zitten er ook nog allerlei leuke extraatjes bij. Het heet niet voor niets de ‘Flow vakantiebox’ en niet het Flow vakantieboek! Zo kun je je eigen ijsjeswinkel vouwen (vorig jaar zat in het vakantieboek – dat ik toen gekocht heb bij Bruna – ‘plak je eigen camping’ en dat vond ik geniaal), hoe tof is dat?!

Ook zitten er in de box drie toffe stickervellen, met zowel gewone stickers als raamstickers (die ik vast niet op het raam ga plakken, haha). Allerlei vrolijke zomerplaatjes komen voorbij, ik word er meteen blij van! Dan is er ook nog een klein puzzelboekje met zowel bekende puzzels als kruiswoordraadsels, sudoku’s en woordzoekers, maar ook totaal nieuwe puzzels waarbij je misschien wel wat meer wordt uitgedaagd. Ik hou ervan! Lekker om even je hoofd leeg te maken doordat je alleen maar bezig bent met antwoorden bedenken op de cryptische vragen of omdat de sudoku erg moeilijk is, haha.

En het is nog niet klaar! Er zitten ook nog 5 leuke kaartjes bij! Bij ons in huis hangen hier en daar lijstjes met daarin kaarten of tekeningen uit bijvoorbeeld een museum (van een kunstenaar o.i.d., momenteel hangen er kaarten met daarop schilderingen van Jan Voerman, uit het Voerman Museum in Hattem) of van Ikea. Ik wissel ze eens in de zoveel tijd om, als ik ze weer zat ben. Deze kaartjes vind ik er ook wel voor geschikt. Mijn favorieten zijn het gele kaartje met de quote en het middelste kaartje met de kleine vrolijke afbeeldingen. De afbeeldingen komen trouwens ook voor in het Vakantieboek, dat vind ik wel erg leuk bedacht!

Tot slot zitten er maar liefst 10 kleurplaten bij. Zoals jullie waarschijnlijk wel weten hou ik enorm van kleuren en ik werd dan ook spontaan erg blij van deze leuke kleurplaatjes! Op deze foto kun je zien dat ik al één kleurplaatje had gekleurd (die met de bloemen) maar ondertussen zijn er daar alweer twee (of althans, bijna, de tweede is bijna af en de eerste helemaal) plaatjes bij gekomen: die met ‘brillen tekenen’ en eentje met twee camera’s erop. Je kan ze niet zo goed zien op de foto, sorry, maar ze komen binnenkort vast wel weer voorbij als ik weer eens een aantal kleurplaten laat zien die ik de laatste tijd heb gekleurd – dat zijn er inmiddels alweer aardig wat namelijk! Dit zijn leuke kleurplaatjes om even tussendoor aan te gaan zitten als je bijvoorbeeld niet zoveel tijd hebt of gelijk resultaat wilt zien (dat mis ik wel eens bij hele grote tekeningen; zo heeft mijn moeder – die ook verzot is op kleuren – pas het ‘Grote Mandala Kleurboek’ gekocht en ik vind die fantastisch, maar wat zijn het grote platen – A4-formaat – en dan raak ik nog wel eens mijn motivatie/plezier erin kwijt).

Kortom: een ontzettend leuke en gevarieerde box met allerlei leuke dingetjes zodat je je niet hoeft te vervelen in je vakantie! 🙂 Ik heb ‘m dus bij mijn abonnement gekregen, maar je kan ‘m ook kopen in de boekhandel of via de website van Flow, voor €12,95. Dat vind ik best wel wat geld, dus ik kan me voorstellen dat je het te duur vind, maar ik vind het wel de moeite waard, want het is wel echt een leuke box!

Rome | Dag 4: dierentuin en nog meer stad!

Een vakantie in de wereld van Johan en Linda is niet compleet zonder een dagje (of twee) naar de dierentuin! In Rome is een klein stukje voorbij het Piazza di Popolo een park met een aantal musea, een hoop mooie wandelpaadjes en plekken om te chillen en een dierentuin. Het is niet supergroot, maar je kan je er prima een middagje of iets-langer-dan-een-ochtend vermaken en het is zeker de moeite waard! Vandaag laat ik je een aantal foto’s zien van ons bezoekje aan het Bioparco, zoals de dierentuin heet. Na een paar uurtjes in de dierentuin hebben we nog een stuk gelopen door de oude stad en nog van alles bekeken, want op iedere straathoek is wel iets moois 🙂 Ik kon weer eens slecht kiezen, dus een hoop foto’s van deze dag!

Wat wel tof is in deze dierentuin, is dat er voor dieren die normaal bijvoorbeeld in de bergen leven, zoals de geit die je op de linkerfoto ziet, geen hokken met kunstmatige heuvels of iets dergelijks gebouwd hoeven te worden. De heuvels zijn er natuurlijk al en daar is handig van gebruik gemaakt in deze dierentuin. Slim, en voor de dieren ook erg fijn. Het gemak van de dieren staat hier echt voorop, zo kun je sommige wat schuwere dieren minder goed zien en zijn de hokken lekker ruim en op een zo natuurlijk mogelijke manier aangelegd.
Het hagedisje dat je rechts ziet, is één van de velen die je in Rome in het wild tegen kunt komen.

 

Net als het hagedisje dat je net op de foto zag, komen bonte kraaien (die zie je op de linkerfoto) in Rome – en op andere plaatsen natuurlijk ook, maar niet in Nederland – heel veel voor. Ik vind ze persoonlijk mooier eruitzien dan ‘gewone’ kraaien en kauwtjes. Deze kwam heel dichtbij zitten toen we op een terrasje zaten. Er waren ook een paar pauwen die losliepen en één van hen jatte zomaar een broodje met worst uit de hand (!) van een mevrouw! Toen rende ze heel hard weg, allemaal meeuwen en kraaien erachteraan haha. Om vervolgens op haar dooie gemakje de worst op te peuzelen en het broodje te laten liggen. Typisch.
Ik hou trouwens van schildpadden! Deze vond ik echt tof omdat ‘ie zo’n mooi schild had en zo groot was. Ooit wil ik ook een schildpad, haha.

Ik vind normaal gesproken krokodillen er best wel nep uitzien als ze zo stil liggen, maar dat is nog niets vergeleken met de kikker rechts. Dat is toch net plastic?!

Over indrukwekkende dieren gesproken… Wauw! Ook de paus (rechts, uiteraard, hij zou een buffel zijn zeg, haha) bracht een keer een bezoekje aan de dierentuin en liet een quote achter (:

Zoals ik al zei gingen we na ons dierentuin-bezoekje nog weer even de stad in, maar niet voordat we een foto hadden gemaakt van de prachtige ingang van de dierentuin – die je op de foto rechts ziet. Geef mij ook zulke ingangen in Nederland, prachtig!

Links de prachtige ‘poorten’ waardoor je in het park komt (het algemene park dus, niet de dierentuin; die is in dit park gelegen). Het is net alsof je dan meteen in een andere wereld bent, zo rustig en groen! Rechts zie je het mausoleum van Augustus, of althans, wat daarvan over is kan ik beter zeggen.

 
Eén van de vele prachtige kerken in Rome (links). Typisch Rome is dat er in vrijwel iedere straat wel één of meerdere fonteintjes staan waar bronwater uitkomt. Dit kun je allemaal gewoon drinken en dat is heel fijn als het zo warm is! Dat moest natuurlijk wel even een keer vastgelegd worden.

Natuurlijk brachten we een bezoekje aan het beroemde Piazza Navona. Mooi! Veel mensen, veel kunstenaars, een prachtige kerk (dat is de koepel die je ziet op de linkerfoto) en een aantal prachtige fonteinen. Zeker de moeite waard.

Het was echt file-lopen, zo druk was het, maar wat is het Pantheon ongelooflijk gaaf om te zien! Het is er niet oorspronkelijk voor gebouwd, maar tegenwoordig is het Pantheon een kerk. Wist ik ook niet, overigens. Het Pantheon moet je echt zien als je in Rome bent!

Deze kerk is ook echt een aanrader! Het is de Chiesa di Sant’ Ignazio di Loyola oftewel de kerk die genoemd is naar Ignatius van Loyola, een Spaanse geestelijke die een belangrijke rol speelde in de oprichting van de ‘Sociëteit van Jezus’, beter bekend als de jezuïetenorde. In deze kerk zijn de schilderingen op de muren bijzonder mooi, maar het plafond is helemaal bizar: je denkt dat het verschillende koepels zijn, maar dat is niet zo! Het is allemaal gezichtsbedrog, de plafonds zijn plat. Het lijkt zo omdat de schilder echt ongelooflijk goed kon schilderen. Kijk maar op de foto’s hieronder. Wij geloofden het eerst ook niet, haha. (En daarnaast zijn de schilderingen ook nog eens waanzinnig mooi!)

Overal in Rome zie je wel iets moois. Zo ook deze zuilen, waarachter nu gewoon een modern gebouw staat. Zo bijzonder dat dit dan wél bewaard is gebleven. Rechts zie je één van de vele zuilen in Rome; dit kun je vergelijken met een triomfboog, er staan vaak ook veldslagen en overwinningen op afgebeeld.

En tot slot zijn we via de Spaanse Trappen weer naar de metro gegaan, waarna we bij het Vaticaan de bus weer terugnamen naar de camping, waar we gegeten hebben. De Spaanse Trappen waren nu helemáál druk, want er waren ook nog eens 10 miljoen scouts in Rome. (Zoveel waren het er vast niet, maar zo voelde het wel en wat zijn ze IRRITANT – en ik heb een hekel aan die domme apenpakjes. Oké, ik wilde niemand beledigen haha, maar dit moest even.) Op deze foto kun je trouwens goed zien dat de kerk erachter in de steigers stond. Niet vreselijk of onoverkomelijk ofzo, maar ik vond die autoreclame erop wel afschuwelijk.

En weer een dag in Rome! Het volgende verslagje laat je onze laatste volle dag in Rome zien én onze reis naar Wenen en onze aankomst daar op de zesde dag van onze vakantie!

 

CD | Maaike Ouboter – En hoe het dan ook weer dag wordt.

Een tijdje geleden alweer – 19 juni – kwam eindelijk het debuutalbum van Maaike Ouboter uit. Je kent haar waarschijnlijk nog wel van het programma De Beste Singer-Songwriter van Nederland. Wij volgen dat altijd op de voet en ik vind Maaike tot nu toe nog steeds een van de beste – zo niet de nummer één – van artiesten die meegedaan hebben. Daarom was ik ook erg blij toen haar album eindelijk uit kwam en heb ik die meteen gekocht (met een handtekening erin en dat gewoon via bol.com, echt tof)! Vandaag laat ik jullie zien hoe het album eruitziet en vertel ik wat meer over wat ik ervan vind.

 

Ik vind de muziek van Maaike fantastisch. Heel eenvoudig vaak qua melodie en gebruik van instrumenten, maar overal precies goed gedoseerd, prachtige afwisselingen en overgangen tussen harder en zachter, zowel qua muziek als qua stem. Daarnaast vind ik dat ze heel erg mooi kan zingen. In het Nederlands zingen is zo moeilijk vind ik, alles moet precies raak zijn. Maaike doet dat. Zij raakt mij met wat ze zingt en ook met de gedichtjes die ze schrijft trouwens. Die staan ook in het boekje dat bij het album zit. Het boekje zit vast in de hoes en achterin zit de cd dan. De verhalen, de songteksten en de foto’s horen helemaal bij de cd, zonder dit was het naar mijn mening niet compleet geweest. Het prachtige artwork maakt het helemaal af.

Kijk dan wat een mooi lettertype, mooie kleuren en prachtige foto’s!

Ik ben er helemaal weg van! Ik raad je eigenlijk gewoon aan om het album te kopen als je ook van haar muziek houdt! Vooral Lijmen en Zandbak  (dit is de versie uit de Beste Singer-Songwriter, op het album is het nummer uitgebreid en in een ander arrangement, nog veel mooier vind ik eigenlijk) zijn momenteel bij mij favoriet, maar ik vind eigenlijk geen enkel nummer onderdoen voor één van de anderen, ze zijn allemaal op hun eigen manier prachtig en passen echt bij Maaike, zowel de liedjes zelf als de video’s erbij.

Dikke aanrader!