Opdracht 16 is weer een hele persoonlijke opdracht: Wat is een keerpunt in je leven? Nu zijn er waarschijnlijk genoeg mensen die een bepaalde situatie, dag of zelfs tijdstip in hun leven kunnen aanwijzen waarop hun hele leven veranderde. Waarop ze ineens, als het ware, een ander mens werden. Ik denk dat dit bij mij niet zo is.
Ik verander wel eens in mijn leven. Ik denk dat iedereen in zijn/haar leven verandert en daarom denk ik uiteraard ook dat dit voor mezelf geldt. Je doet ontdekkingen, je leert nieuwe dingen over jezelf en over anderen en past jezelf daarna aan. Je ontdekt dat bepaalde dingen pijn doen en dat sommige mensen je kunnen kwetsen of juist ontzettend ‘heel’ kunnen maken. Daarop pas je jezelf aan. Met de mensen die je pijn doen ga je bijvoorbeeld minder om. Of juist meer om de band te versterken, zodat ze je niet nog een keer zo’n pijn doen. Mensen die je heel, die je compleet, maken, zoek je vaker op. Je koestert de vriendschap en/of de liefde voor die persoon of tussen jou en die persoon en bouwt het verder uit. Je groeit. Je leert. Je valt en staat weer op en gaat verder. Valt weer. En staat weer op. Houdt vol. Groeit. En geeft nooit op. Omdat je weet waar je het voor doet. Of niet. Soms weet je niet waar je het voor doet, maar toch hou je vol, omdat je ook weet hoe mooi het leven kan zijn. Hoe waardevol. Hoe allesoverheersend, alomvattend, overweldigend, indrukwekkend, perfect. Soms ook pijnlijk en vreselijk, maar dat doe je weer groeien. Dat doet je beseffen dat je daadwerkelijk leeft. Ik heb meerdere keren zulke momenten meegemaakt. Het gaat nu eenmaal niet altijd goed en soms maak je stomme dingen mee. Dit is vooral op het moment zelf, als je middenin de situatie zit, verschrikkelijk. Je weet niet hoe je verder moet, maar… als je er dan eenmaal uit bent en terugkijkt op de storm die achter je ligt, dan zie je ook hoeveel je ervan geleerd hebt en hoeveel sterker je erdoor bent geworden. Het vormt je.
Een keerpunt in mijn leven… Ik denk dat er heel vaak kleine keerpunten zijn. Kleine, of grote, beslissingen die me doen beseffen dat ik leef. Dat ik soms misschien op andere voet verder moet, maar vaak ook dat ik het eigenlijk prima doe. Dat er mensen zijn die ik blij maak en die mij blij maken, dat ik het best goed voor elkaar heb en dat ik weet wat geluk, liefde, hoop en blijdschap is. Vrede. Rust. Ik ken het allemaal. Ik weet hoe het voelt. En dat er niet alleen mensen zijn, maar ook mooie dingen, spulletjes, prachtige natuurverschijnselen, muziek. Dat alles is er ook. Het maakt het leven overweldigend, maar ook prachtig en waardevol.
Keerpunten maken jou, maken mij, tot wie jij, tot wie ik, ben. Een speciaal keerpunt in mijn leven is toch wel het begin van mijn relatie met Johan. Ik had toen niet durven dromen dat ik nu met hem getrouwd zou zijn, met hem in één huis zou wonen en voor altijd mijn leven met hem zou kunnen, willen én mogen delen. Dat ik zoveel van iemand zou kunnen houden. En tegelijkertijd ook van andere mensen mag en kan houden. Dat er zoveel mensen zijn die van me houden. Die mij waardevol vinden en een toevoeging in hun leven. Een keerpunt. Het gooit je leven even overhoop en soms is dat misschien niet leuk, maar uiteindelijk is het vaak toch wel goed. Niet alle keerpunten zijn tof, zeker niet, maar deze, mijn liefde voor en relatie met Johan, is zéker een goed keerpunt. Ja, ik woon nu aan de andere kant van het land en nee, dat is niet altijd even leuk en ja, ik ben afgestudeerd en nee, ik heb nog geen werk. Maar het is goed zo. Het is een goed keerpunt, want ik ben samen met allerlei mensen (vooral met Johan!) van wie ik hou en die van mij houden. Een mooi keerpunt! Ik wist al wel wat liefde was, maar deze liefde is nog zoveel mooier! Ik gun dat iedereen. Het maakt je heel, compleet, en het voelt als thuis.
Oh, PS: Dit is mijn 500e (!) artikel! 😀
The Miracle of Life. 