Vakantie dag 6: een dagje Praag (#2).

Vandaag gaan we door met het tweede deel van ons dagje Praag: de wijk ‘de kleine zijde’ en de Burchtwijk. Ik haak daar gewoon weer in met de aantekeningen die ik maakte in mijn notitieboekje.

Zondag 24 juli 2016
We kwamen in de wijk ‘de kleine zijde’ terecht. Hier was het ook erg mooi. We hebben hier het enige beetje regen van de dag gehad, verder was het prachtig weer. We hebben het mooie schiereiland Kampa bekeken, de kerk van de zegenrijke Maria (ik verzin die namen echt niet) en de St. Nicolaaskerk (voor de oplettende lezer: er zijn inderdaad twee kerken in Praag die zo heten – of ik heb niet opgelet).

De prachtige wijk ‘de kleine zijde.’ Hier begon ik ook met ramen fotograferen.

 

Ik fotografeerde nog meer ramen en mooie gebouwen.

We kwamen ineens langs een muur met heel veel graffiti. Er stonden allerlei mooie boodschappen op over liefde en de wereld – en een combinatie van die twee kwam ook veel voor. Je kon er ook graffiti lenen en dan zelf iets op de muur tekenen. Dat hebben we niet gedaan, maar ik heb wel met liefde naar deze muur gekeken. Een mooi gebaar in de gekke wereld waarin we vandaag leven. Bizar detail: aan de overkant van deze muur was de Franse ambassade waar nog veel bloemen en kaarsen lagen/stonden voor de aanslag in Nice.

—

Na het bekijken van de kleine zijde kwamen we in de Burchtwijk terecht. We moesten een hoop trappen beklimmen, maar het uitzicht was een adembenemende beloning. De burcht was niet alleen een burcht, er is ook een stuk met huizen en een aantal kerken. De grote kathedraal was dicht omdat het inmiddels al 18 uur was geweest. Als je deze Sint Vituskathedraal dus wilt bezoeken moet je eerder gaat. De buitenkant is gelukkig ook erg mooi. We hadden echter expres gekozen voor dit late bezoek, omdat we graag gratis het ‘gouden straatje’ wilden bezoeken. Overdag is het hier heel druk – de reisgids stelt dat er soms meer mensen lopen dan op de Karelsbrug – en bovendien kost het dan €10. Na 18 uur is het echter gratis én rustig! Serieus, de meeste toeristen die nog boven liepen – en dat waren er nog vrij veel – gingen er voorbij en zagen het niet eens. Heel bizar. Het is echt ontzettend mooi, hier moet je echt heen als je in Praag bent. Hele kleine schattige huisjes, heel smal en oh. zo. mooi.

Het uitzicht, bij de Burcht (daar staan ook nog bewakers en om 12 uur ’s middags kun je de wisseling van de wacht zien – heel groot en alles) en ik moest even fancy op de foto natuurlijk.

De kathedraal en nog meer mooie gebouwen en kerken in de Burchtwijk. Deze gebouwen staan dus allemaal binnen de muren van de burcht. Rechtsboven zie je trouwens Tsjechisch falen: de vlag zat vast tussen het raam. Daar moesten wij om lachen. Goed verhaal hè. Je had er bij moeten zijn denk ik.

 

 Aanschouw het gouden straatje. Als je er zelf bent is het nog véél mooier. Je wordt trouwens ook beloond op een prachtig uitzicht als je het straatje uitloopt.
Het is lastig om op de foto te vangen, dus je moet me maar geloven.

 

❤

 

Nog meer mooi uitzicht… En de foto links was grappig want ik zag die grote spiegel (ik denk voor verkeer?, ik heb geen idee eerlijk gezegd) en daar stond die politieagent. Ik ging heel blij een foto maken, want spiegel, en toen ging die man lachen. En dat is zeldzaam heb ik gemerkt, lachende Tsjechen. Dus dat was grappig en dat wilde ik even met jullie delen.

—

Na het prachtige straatje dat zijn naam eer aan doet, zijn we naar beneden gelopen. Beneden in de Burchtwijk hebben we heerlijk Tsjechisch gegeten (over een poosje in de eet- en drinkblog!) en toen zijn we teruggelopen naar de metro. Er heerste nog een erg gezellige sfeer in de stad. Terug zijn we iets anders gelopen zodat we nog wat meer konden zien. Rond 21.30 uur waren we weer in het hotel. We hebben genoten vandaag, wat een prachtige stad is Praag! ❤

Nog wat moois onderweg naar de metro. Linksonder een café dat gemaakt is in twee oude trams, die nog op het originele spoor staan waar dus vroeger de tram reed. De bedoeling is dat hier over een paar jaar weer trams gaan rijden, dus ik denk dat het café dan weg moet helaas. Het was voor nu in ieder geval mooi om te zien.

—

Ik kan iedereen aanraden om eens naar Praag te gaan. Echt een prachtige stad. Iedere straat die je inloopt weet je weer te verrassen met iets moois. Ik ben echt gaan houden van Praag.

Advertentie

Vakantie dag 6: een dagje Praag (#1).

Het is tijd voor een nieuw vakantieverslag en wel van de zondag die we doorbrachten in Praag. Ik heb deze dag even in twee artikelen opgedeeld, want ik had enorm veel foto’s – 180 – en na strenge selectie had ik er nog steeds veel. Vandaar! Ik heb ook nog steeds wat andere artikelen voor jullie, dus er blijft wel afwisseling hier. Dan is het nu echt tijd voor ons dagje Praag, deel 1. (Ik kan overigens niet beloven dat de foto’s helemaal op volgorde staan, sorry.)

Zondag 24 juli 2016 
Het was geen typische zondag voor ons vandaag! Het ontbijt was goed, veel keuze. Het brood was wel typisch Tsjechisch: erg droog dus. Na het ontbijt zijn we met de metro (5 minuten lopen vanaf het hotel) de stad ingegaan (ongeveer 10 minuten naar het centrum). De ticketautomaat accepteerde alleen munten en die hadden we niet – we hadden net geld opgenomen en dus hadden we alleen biljetten. We wilden wisselen in een kantoortje, maar deze man sprak alleen Tsjechisch en een paar woorden Engels, te weten: ‘no bank.’ Hij verwees ons naar de kiosk met de woorden ‘tabak, tabak’ en door te wijzen. De vrouw daar sprak ook alleen Tsjechisch en ze wisselde geen geld – dat hadden we met handgebaren duidelijk gemaakt. Ze verkocht echter wél tickets voor de metro. Gelijk 4 kaartjes gekocht zodat we ’s avonds ook weer terug konden. Stempelen en door naar het volgende avontuur: de hele grote roltrap die heel diep ging af en dan met de metro. Dat ging goed, het was maar een klein stukje en toen waren we in de wijk ‘de nieuwe stad.’ We hebben hier een wandeling gemaakt en onderweg van alles bekeken. Veel bekende(re) gebouwen maar ook het onbekende, de ‘gewone’ woonhuizen en gebouwen, waren prachtig.

De onbegrijpelijke – hoewel het de volgende dag wél lukte om er kaartjes uit te krijgen! – ticketautomaat; op het eerste plein waar we waren (bij het Nationaal Museum dat in de steigers staat, al sinds 2011 – vandaar geen foto) staan allerlei bankjes met quotes (en zooi) erop; en één van de vele foto’s die ik maakte van mooie gebouwen.

—

We hebben in deze wijk de volgende dingen bekeken: het nationaal museum (alleen de buitenkant), het Wencleslasplein (een klein stukje), de buitenkant van een museum (want: mooi gebouw) en een verzetsmuseumpje. Dit museum is gevestigd onder een kerk – waar een mis bezig was dus daar konden we niet in. In de Tweede Wereldoorlog waren hier 5 verzetsstrijders, jonge mannen, gevestigd die hier omgekomen zijn door een gevecht met Duitsers. Vier van de vijf mannen hebben zelfmoord gepleegd terwijl ze al gewond waren en de vijfde jongeman is doodgebloed door zware verwondingen. De ruimte voor de crypte vertelt het verhaal van de Tweede Wereldoorlog in Tsjecho-Slowakije (vanaf de inname van Sudetenland in 1938) en in de crypte is een soort monument voor de jongemannen. Dit vonden we allebei erg indrukwekkend. Het was niet echt gepast om foto’s te maken, dus die heb ik niet. Vervolgens zijn we doorgelopen, langs het ‘dansende huis’ (een modern pand dat hele gekke verhoudingen heeft), het nationale theater, de Fransiscanentuin (een oase van rust in de stad), de Onze Lieve Vrouw ter Sneeuw-kerk (ik verzin het ook niet) en tot slot een souvenirwinkel; hier hebben we twee magneten (cadeautjes) en een trui gekocht (die zie je later nog terug in een apart artikel). De stad is heel mooi dus onderweg heb ik ook van alles gefotografeerd.

Prachtig museum, een parkje waar we even wat gegeten en gedronken hebben, en de kerk waaronder zich de crypte bevind waar ik net over verteld heb.

 

Het ‘dansende huis’, mooi gebouw, uitzicht over het water.

—

Na deze eerste wijk was de volgende aan de beurt: de ‘oude stad’. Weer veel gezien: het ‘Standentheater’, de Karelsuniversiteit (viel nogal tegen, het was vooral modern waar ik heel oud verwachtte), het huis met de zwarte Madonna (hierin is het Kubisme-museum gevestigd; het leek niet op het Kubisme en de Madonna was op vakantie), de Kruittoren, het Representatiehuis (geen idee wat dat precies is, wel mooi) en het oude Stadsplein. Hier herkende ik een aantal zaken van de vorige keer dat ik in Praag was, in 2005. Op dit plein hebben we geluncht en rondgekeken. Er zijn veel straatartiesten, erg leuk om naar te kijken. Tevens staat er een enorm beeld van Jan Hus (protestantse prediker) en natuurlijk is er de astronomische klok, dé blikvanger van Praag. Deze klok hebben we om 2 uur horen slaan, want dan bewegen er allerlei beeldjes in de klok. Dit heb ik niet vastgelegd, dus je moet er zelf heengaan om precies te begrijpen wat ik bedoel. Dit is in ieder geval dé blikvanger van Praag. Er waren dan ook héél véél mensen.

Allerlei moois… Waaronder het nationale theater, de Kruittoren en het representatiehuis.

Nog meer moois…

Het was lekker druk en supermooi op het plein. Rechtsonder zie je het uitzicht tijdens onze lunch.

Dit is de astronomische klok, die zo beroemd is. Hij is prachtig, maar het is er wel héél druk.

Er was een straatartiest die grote bellen blies. Dit was al mooi om te zien, maar het kleine kindje dat er rond rende en heel blij was, dat maakte het af. Het was nog veel leuker dan de foto’s laten zien.

—

Na het bezoek aan de astronomische klok hebben we even gekeken in de St. Nicolaas, één van de kerken op het plein. Hier werd gerepeteerd voor een concert ’s avonds, dus we hebben even naar de prachtige muziek geluisterd. De kerk was zelf ook heel mooi. Ik ben echter vergeten om een foto van de buitenkant te maken. We hebben daarna ook even staan kijken en luisteren naar een oude man die zong en muziek maakte. Heel tof. Je ziet dit alles op de foto’s hieronder.

—

Hierna hebben we het Agnesklooster bezocht, met veel kunst (als student krijg je korting trouwens. En als je mazzel hebt en de caissière niet kan rekenen, zoals bij ons, dan kun je gratis naar binnen). Er waren vooral veel Maria- en Jezus-beelden en niet zoveel schilderijenkunst, wat onze reisgids wel beloofde. Het was wel mooi, maar wel veel. We zijn hierna doorgelopen naar de Joodse wijk, waar een flink aantal synagoges zijn en een Joodse begraafplaats. We hebben niets bezocht, want het was duur, het was er enorm druk en je moest één combinatieticket voor alles kopen en kon niet één synagoge of de begraafplaats los bezoeken. Vervolgens hebben we de Stadsbruggentoren bekeken en daarna zijn we de Karelsbrug opgelopen. Heel druk, maar prachtig mooi. Wat opviel was dat veel mensen slechts tot de helft gaan en dan weer terug. Zonde, want aan de andere kant van de brug is nog véél meer moois te zien!

Het klooster – binnen mocht je niet fotograferen; de Joodse begraafplaats (bovenop allerlei souvenirtentjes, vond ik wel bijzonder), het uitzicht vanaf de Karelsbrug en nog een mooi gebouw.

Op de Karelsbrug. Hier staan ook veel prachtige beelden, die nu langzaamaan allemaal gerestaureerd worden. Daarnaast zijn er veel straatartiesten en -verkopers. Het is zeker de moeite waard om een wandeling over de brug te maken.

—

Binnenkort deel 2 van ons dagje Praag, met de twee mooie wijken aan de overkant van de rivier: ‘de kleine zijde’ en de Burchtwijk.