Eigenlijk wilde ik een originelere titel bedenken voor dit artikel, maar ik vond dit ook wel gepast. Gisteren – 14 mei dus – gingen Johan en ik in ondertrouw. We hebben ons huwelijk ‘aangegeven’ bij de gemeente, zoals dat heet. Alles staat nu dus officieel vast. Best bijzonder, hoewel we alleen maar een handtekening hoefden te zetten en toen weer weg mochten, haha. Wat wel bijzonder was, is dat mijn schoonouders ook op 14 mei, maar dan in 1982, in ondertrouw zijn gegaan. De ouders van mijn schoonmoeder, Johans opa en oma dus, zijn óók op 14 mei, maar dan in 1956, in ondertrouw gegaan. Een bijzondere dag dus, erg leuk!
Mijn schoonmoeder was mee naar het gemeentehuis en die maakte wat foto’s.
Daarna gingen we lunchen bij de Heeren van Beijerland en vervolgens gingen Johan en ik door naar Rotterdam, waar we ’s middags foto’s hebben gemaakt voor de trouwkaart – resultaat volgt ergens volgende week denk ik, jullie horen/zien het wel! – en ’s avonds hebben we heerlijk gegeten bij restaurant Sarnic – Ottomaans/Turks eten. Erg lekker, echt een aanrader! Ik maakte van deze dag – volgens mij alleen van het eten, lol – een aantal foto’s die ik nu aan jullie ga laten zien! 🙂 De foto’s in het restaurant zijn erg donker, sorry! Het was in de kelder van een oud pakhuis en dan helemaal ingericht in Turkse stijl, erg mooi, maar dus ook met weinig verlichting. Wel goed genoeg, maar voor de foto’s niet heel geweldig 😉
Lunchen bij de Heeren van Beijerland!
Aanrader, ze hebben echt heerlijke broodjes! 🙂
’s Middags na de fotoshoot liepen we nog even door de stad (Johan en ik) en besloten we om een taartje te gaan eten bij Hema. Jummie!
En daar hoorde natuurlijk ook sap en ijskoffie bij!
Voorgerecht ’s avonds: Turks brood met allerlei salades e.d.
Bord voor twee personen. Wel een machtig voorgerecht!
Hoofdgerecht: gekruide kip met salade, rijst, frietjes en wraps.
Johan had ongeveer hetzelfde, maar dan met lamsvlees.
Het toetje ben ik vergeten te fotograferen. Ik herkende alleen de sinaasappel haha. Er zat verder slagroom bij en drie bolletjes. Twee leken een soort bitterkoekjes, maar dan gevuld met een soort amandelspijs. Het derde bolletje herkende ik niet en de smaak ook niet, haha! Heel gek. Ik weet ook echt niet wat dit was.
Het was in ieder geval erg lekker allemaal, we hebben lekker gegeten en ik zou dit restaurant ook zeker aanraden! De sfeer is ook erg goed, de inrichting en de muziek, alles klopt gewoon met de Turkse/Ottomaanse stijl die het restaurant wil uitstralen.
Het was een leuke dag! 🙂
The Miracle of Life. 