Mijn verjaardagscadeautjes!

Op de eerste dag van april was ik jarig. Vandaag laat ik – eindelijk – mijn verjaardagscadeautjes aan je zien! Ik had een verlanglijstje gemaakt op lijstje.nl, aanrader! Iedereen kon zelf een cadeautje uitzoeken en dat afstrepen. Dan koopt niemand iets dubbel én niemand koopt, als het goed is, iets wat je niet leuk vindt! Bij mij was het in ieder geval geslaagd!

Ik had een heleboel boeken gevraagd en een aantal daarvan heb ik ook gekregen! Het eerste boek is Het gaat steeds beter – activerende werkvormen voor de opleidingspraktijk. Dit is een onderwijsboek. Het is een echt werkboek, met allerlei praktische ideeën voor leuke en activerende werkvormen voor je lessen. Hier ben ik heel benieuwd naar, ik hoop er ook echt iets mee te gaan doen in de praktijk! Dit is denk ik niet een boek dat ik echt ga lezen, maar meer er zo nu en dan bij ga pakken om toffe ideeën op te doen.

Het nieuwe boek van Meester Bart, met allerlei nieuwe columns! Ik heb al een boek van Bart en ik wilde ook graag dit boek. Ik ben hier ook benieuwd naar. Ik vind zijn schrijfstijl fijn en hij schrijft heel inspirerend over het onderwijs, dat vind ik leuk.

Het boek over leiderschap van Covey is voor veel mensen niet onbekend. Het stond al heel lang op mijn verlanglijstje om eens aan te schaffen en nu heb ik ‘m gewoon. Ik ben heel benieuwd, hopelijk kan ik er nog veel van leren!
Gedrag is meer dan je ziet! ben ik op dit moment al aan het lezen (tegelijk met een leesboek). Dit is ook een informatief boek; het gaat uiteraard over gedrag en vooral over de onderliggende oorzaken en factoren die meespelen in het gedrag van leerlingen. Hoe kun je deze oorzaken aanpakken, hoe ga je om met de gevolgen? Allerlei informatie staat erin en heel handige tips. Dit vind ik echt een fijn boek om te hebben, het leest makkelijk weg en is tegelijk heel leerzaam. Sommige dingen wist ik al, maar er staan voor mij ook wel nieuwe dingen in.

Bij één van de boeken zat nog het Boekenweekgeschenk, omdat het in die periode gekocht is. Ik heb nog nooit wat van Griet op de Beeck gelezen, maar ik lees er soms positieve dingen over, dus ik ben benieuwd.
Ik kreeg ook mooie lentebloemen en chocolade, altijd goed!

Ik kreeg twee vet leuke notitieboekjes met uilen erop. De grote ga ik meenemen naar Rusland, want mijn vorige reisboekje – ook met uilen erop! – is inmiddels vol. Daarnaast kreeg ik ook de emaillen mok met een garnaal erop, van Hema. Deze wilde ik zo graag dat ik ‘m anders zelf gekocht zou hebben. Je moet er van houden, haha. Ik vind ‘m fantastisch. // Ik kreeg ook een jurkje! Ik heb al twee jurkjes in hetzelfde model; dit staat mij goed en ik vind ze erg comfortabel en mooi. Blij mee! Inmiddels heb ik er zelf nog even een nieuw vestje bij gekocht, een heel simpel grijs vest van H&M. Heel blij mee.

De laatste cadeautjes mogen ook zeker niet ontbreken! Van Johan kreeg ik, voor het derde jaar op rij inmiddels, haha, kaartjes voor Frank Boeijen! Hier gaan we aanstaande zaterdag naartoe. Heel veel zin in!
En tot slot kreeg ik verschillende kaartjes van allerlei mensen én een tekening van mijn nichtje (1,5 jaar oud is ze). Superleuk!

View this post on Instagram

Van opa kreeg ik geld voor mijn verjaardag. Ik besloot hiervan deze twee prachtige houten kettingen van @bylieke_com te kopen. Heel erg blij mee! 🐾❤🙆 #bylieke #iwoodlovetobewithyou #necklace #owl #fox #birthdaypresent

A post shared by Linda Bestebreur (@lindabestebreur) on Apr 4, 2018 at 6:00am PDT

Ik kreeg ook nog een etentje van mijn oma – dat gaan we over een poosje nog inwisselen als we wat meer tijd hebben, dit geeft ze al een paar jaar op rij inmiddels – en van opa kreeg ik geld. Van dat geld besloot ik ook nog een cadeautje te kopen, anders geef ik het uit aan iets randoms en dat vond ik zonde. Ik kocht er twee prachtige houten kettingen van, heel erg blij mee! Natuurlijk eentje in de vorm van een uil, haha. De andere is in de vorm van een vosje!

Ik ben superblij met al mijn cadeautjes, ik kan niet wachten om alle boeken te gaan lezen en alle tips toe te gaan passen in de praktijk van mijn werk! Ik vind alle cadeautjes weer eens even leuk – dat is wel fijn natuurlijk 🙂 Ik hoop dat je het leuk vond om te zien!

 

 

Advertentie

Nieuw | Boeken, dvd’s en lp’s.

De afgelopen week hebben Johan en ik stevig opgeruimd in huis. We hebben de hele boeken-, cd- en dvd-kasten leeggehaald, schoongemaakt en grondig uitgezocht. Er zijn totaal 4 tassen met boeken, dvd’s, cd’s en ook een heleboel tijdschriften naar de kringloopwinkel gegaan afgelopen zaterdag. Vervolgens namen we bij de kringloop wel weer 4 dvd’s en één boek mee, samen voor slechts €9. Daarnaast kocht ik bij de boekhandel spontaan drie boeken. Zaterdagmiddag gingen we naar mijn ouders en besloten we door Harderwijk te rijden in plaats van het laatste stukje ook over de snelweg. Ik zag een bord dat er een platenbeurs was dus besloten we daar spontaan ‘even’ te gaan kijken. Om vervolgens met een hele stapel lp’s weer naar buiten te lopen. Een hele goede buit waar ik erg blij mee ben kan ik wel zeggen. Vandaag ga ik alles aan je laten zien!

Dit kochten we bij de kringloop

Ik nam één boek mee bij de kringloopwinkel, Het vijfde evangelie. Dit boek gaat over twee broers die priesters zijn binnen het Vaticaan. Zij gaan samen het grootste historische mysterie van het christendom ontrafelen. Het gaat over een mysterieus document. Er worden flink wat mensen vermoord en het lijkt me erg spannend. Ik houd wel van die soort-van-historische romans met religieuze thema’s, zoals de boeken van Dan Brown. Ik heb wel eens eerder een boek van Ian Caldwell gelezen trouwens, Een Venetiaans geheim, dat vond ik erg goed dus deze is veelbelovend.

Ik nam deze twee dvd’s mee; op die van Michael Jackson staan allerlei videoclips van zijn grootste hits. Deze heb ik al gekeken, hij is erg leuk! De tweede dvd is The Green Mile, een film die ik al heel lang niet meer heb gezien, maar die ik wel heel goed vind. Het gaat – héél kort samengevat – over een donkere man die gevangen wordt gezet op Death Row vanwege kinderverkrachting en -moord. Hij blijkt echter een bijzondere gave te hebben. Tom Hanks speelt hierin de gevangenbewaarder.

We namen ook nog deze dvd’s mee. Epic ken ik eigenlijk helemaal niet. Deze animatiefilm gaat over een meisje dat na de dood van haar moeder bij haar gekke vader, die professor is, gaat wonen. Ze beland in een mysterieuze wereld in het bos en raakt bevriend met het ‘Bladervolk’, met wie ze het bos gaat beschermen. ‘Een magisch avontuur’, staat op de hoes. Ik ben benieuwd.
De laatste dvd die we kochten is die van De Nieuwe Wildernis. Deze film hebben we toen ‘ie uitkwam gelijk in de bioscoop gekeken en ik vind ‘m heel erg mooi. Ik ben dan ook erg blij met deze dvd. Deze zat zelfs nog in plastic en is dus helemaal nieuw!

Dit kochten wij bij de boekhandel 

 

Bij de Bruna kocht ik spontaan drie boeken. De eerste twee had Johan vorige week al gezien en hij dacht dat het wel wat voor mij zou zijn. Het ene boek speelt zich af in Moskou (Een koude winternacht) en de andere in Sint Petersburg (Sashenka). Een koude winternacht gaat over het Moskou van 1945. De Russen vieren hun overwinning op de nazi’s en dan worden er ineens twee tieners vermoord. Het zijn kinderen van hooggeplaatste Sovjetleiders. Het is een mysterie waarom ze zijn vermoord en door wie. Het is een verhaal over noodlottige liefde en genadeloos verraad. Een turbulente roman dus. Ik heb nog nooit iets gelezen van deze man; ik ken zijn vrouw wel (Santa Montefiore), zij schrijft romans; die ik overigens ook nog nooit gelezen heb, haha.
Sashenka speelt zich af in 1916 in Sint Petersburg. Rusland staat aan de vooravond van de revolutie. Het boek gaat over de zestienjarige Sashenka Zeitlin, die wegsluipt in de koude nacht om haar rol te spelen in een gevaarlijk spel van samenzwering en verleiding. Twintig jaar later is ze getrouwd en moeder en dan begint ze een verboden liefdesaffaire…

Het boek De fotograaf van Auschwitz laat wel raden waar het boek over gaat. De man die vele gevangenen in Auschwitz en ook het lijden van de gevangenen fotografeerde, was zelf ook een gevangene, Wilhelm Brasse. In het boek wordt zijn verhaal verteld, maar er staan ook vele foto’s in die hij gemaakt heeft. Een flink aantal daarvan heb ik gezien toen ik afgelopen zomer in Auschwitz was en mede daarom heb ik het boek ook meegenomen. Het lijkt me erg indrukwekkend.

Dit kochten we op de platenbeurs 

Ik zag heel veel verschillende platen van Electric Light Orchestra. Ik ken letterlijk alleen het liedje Mr. Blue Sky en daar word ik altijd héél vrolijk van, dus heb ik net zolang gezocht tot ik de plaat vond waar dat liedje op staat. Het is een dubbelelpee met allerlei liedjes; wat ik tot nu toe heb gehoord vind ik erg leuk, lekker vrolijke muziek.
We namen ook nog weer een plaat mee van Sting. Ik vind zijn muziek altijd erg leuk, we hebben al meer muziek van hem in huis. Van deze plaat ken ik geen enkel liedje, dus ik ben benieuwd.

Johan kocht één splinternieuwe plaat, Divide van Ed Sheeran. Die staat op dit moment, nu ik aan het typen ben, aan. Ik vind Ed Sheeran eigenlijk altijd wel leuk, maar Johan vind het pas een tijdje leuk, sinds Galway Girl en vooral Perfect vind hij heel mooi. Dit is ook een dubbelelpee, met 16 liedjes. Ik ken ze niet allemaal, dus dat is wel leuk.
Eindelijk vonden we ook een plaat van Billy Joel! Wel eentje met allemaal liedjes die we niet kenden. Het was wel heel anders dan we van hem kennen – iets minder leuk ook – maar wel leuk om wat meer van zijn muziek te leren kennen.

Toen ik deze plaat van de Dire Straits zag moest die gelijk mee! Ik heb al twee platen van hen en ik vind het geweldig. Op deze lp staan onder andere Private Investigations en Telegraph Road. Deze twee liedjes vormen samen kant A, omdat ze zo lang duren, haha. Telegraph Road is één van mijn favoriete Dire Straits-liedjes trouwens, zo mooi.
Ik vond ook weer een plaat van Lionel Richie, wéér voor €1, haha. Deze kregen we trouwens gratis, want we hadden al een aardige stapel en de meneer ‘vond ons wel aardig’, haha. Ik vind Lionel Richie stiekem best wel leuk.

Bij een andere kraam – er waren allerlei verschillende verkopers – was een actie ‘vier platen voor €10’, maar ze waren €5 per stuk. Johan had er eerst drie, maar als hij er eentje meer mee zou nemen kreeg hij dus veel korting. Daarom besloot hij de lp die je links ziet mee te nemen, haha. Deze heb ik nu nog niet geluisterd, maar er staan verschillende versies op van het liedje Walk like an Egyptian. Vast wel grappig.
Johan vond ook weer een plaat van Frank Boeijen! Die gaan standaard mee als we ze nog niet hebben. Ik ken hiervan twee liedjes, dus weer genoeg nieuwe om te leren kennen.

Eindelijk weer een lp van Michael Jackson erbij! Ik heb tot nu toe alleen Thriller. Die heb ik nieuw gekocht, omdat ze tweedehands vaak net zo duur zijn. Ik kom maar weinig platen van Jackson tegen en als ik ze al zie zijn ze vaak enorm duur. Deze was slechts €5 dus dat is fijn. Ik ben benieuwd; ik ken letterlijk geen enkel liedje.
De man op de plaat rechts ken je misschien helemaal niet; ik kende twee liedjes van de plaat. Johan heeft ‘m meegenomen omdat Mijn gebed, een heel oud liedje dat we erg mooi vinden, erop staat. Het andere liedje dat we kenden was You’ll never walk alone, het ‘Feyenoord-lied.’ Ik vind het wel een mooie plaat, met afwisselend Nederlandse en Engelse liedjes. Ik zou het niet iedere dag willen luisteren overigens.

—

Dat was alles wat we gekocht hebben. Vet knap als je alles gelezen hebt wat ik erover geschreven heb, haha! Ik ben erg blij met onze aankopen; ik heb nog een héle plank vol met boeken in de boekenkast die ik wil gaan lezen, dus ik ben nog wel even bezig. We zijn ook allemaal oude dvd’s die nog hebben liggen en hebben teruggevonden aan het kijken, daarvan gaan er vast ook nog wel een aantal naar de kringloopwinkel. Onze lp-verzameling is nu dus ook weer erg uitgebreid, daar ben ik ook blij mee. We hadden al iets meer dan 50 lp’s en nu dus nog meer. Om het te relativeren: de man die me een flink aantal lp’s verkocht had er meer dan 3000 thuis, haha. ‘Het begin is er’, zei hij.

Nieuw | Boeken van (o.a.) het Boekenfestijn.

Sinds een aantal jaar gaan Johan en ik ieder jaar naar het Boekenfestijn in Ahoy. Eind januari was het weer zover en we namen weer een hoop boeken mee. Ik zie net dat ik vergeten ben om één boek te fotograferen, dat is een mandala-kleurboek dat Johan heeft gekocht. Je kan hem op Instagram volgen om te zien hoe hij de mandala’s inkleurt. Ik heb op mijn account al laten zien welke boeken we hebben gekocht, maar het leek me leuk om ze, zoals ieder jaar, ook even op mijn blog te laten zien. Daarnaast heb ik nog twee andere boeken gekocht, dus die laat ik ook gelijk zien in dit artikel.

Dit zijn alle boeken! Weer een hele stapel.

Griekse en Romeinse mythen en sagen – alsof je sprookjes aan het lezen bent! Johan is deze nu aan het lezen. // Ga d’r maar uit! Dit is een onderwijsboek, dat ik pasgeleden online heb gekocht. Ik had een cadeautje nodig en kwam niet aan de benodigde €20 waardoor je gratis verzendkosten had. Dit boek stond al een hele tijd op mijn ‘verlanglijstje’ en daarom besloot ik die toe te voegen. Het gaat over orde en een veilig klimaat op school en in de klas. Ik vind het belangrijk om hier mee bezig te blijven, om me professioneel te blijven ontwikkelen.

Ik kocht een kleurboek, want die had ik nog niet genoeg 😉 Haha. Ik vond deze erg leuk omdat er niet zoveel bloemen instaan en juist veel andere (kleine) tekeningen en figuren. Ik heb er al flink wat in gekleurd (en ik heb besloten om de platen op volgorde te gaan kleuren, zodat ik er geen één oversla omdat ik ‘m minder leuk vind) dus ik laat jullie binnenkort wat platen zien! // Van Victoria Hislop las ik eerder al een boek, over de Tweede Wereldoorlog in Griekenland. Dit vind ik erg interessant en goed geschreven, daarom nam ik De Zonsondergang ook mee. Dit boek gaat over Cyprus ten tijde van de oorlog tussen het Turkse en het Griekse deel in de jaren ’60 (voornamelijk). Ik heb deze roman inmiddels uit en vond ‘m erg mooi. Het verhaal komt een beetje traag op gang en is eerst een beetje oppervlakkig (over een rijke, egoïstische hoteleigenaar en zijn vrouw die een affaire begint met de naaste medewerker van haar man) maar later, als de oorlog echt uitbreekt, wordt het spannender en beter.

Op andere blogs heb ik al regelmatig reviews gelezen over Fitzek en die waren eigenlijk altijd positief. Ik besloot dan ook om op het Boekenfestijn een boek van hem mee te nemen. Dit boek speelt zich af op een cruiseschip, waar ieder jaar gemiddeld 23 passagiers verdwijnen (meestal door zelfmoord). Dit keer komt er echter iemand terug en dan begint natuurlijk het mysterie. Ik heb dit boek inmiddels ook al uit en ik vond ‘m best goed! Het was hier en daar een beetje smerig, dat hoeft van mij niet per se, maar ik vond het goed geschreven, spannend en ook grappiger dan ik had verwacht. Het mysterie zit goed in elkaar. Ik snapte er door de verschillende verhaallijnen in het begin niet zoveel van, maar alles komt mooi bij elkaar. Het einde vond ik echter niet bevredigend, ik bleef met aardig wat vragen zitten. // Wie mij op Instagram volgt heeft vast al gezien dat ik de afgelopen maanden vier boeken van Carlos Ruiz Zafón met veel plezier heb gelezen. Toen ik deel 3 uit had besloot ik om gelijk deel 4 te kopen, die je hier op de foto ziet. Ik heb nu alle vier de delen uit en ik ben op zoek naar andere boeken van Zafon. Ik vind dit vierluik echt waanzinnig mooi geschreven. Het gaat over boeken en schrijvers in het Barcelona van de jaren ’50 en ’60 van de vorige eeuw. Als je daar dus niet van houdt en niet tegen wat ouderwets en soms moeilijk taalgebruik kan, o en tegen véél verschillende personages, dan zou ik het boek niet lezen. Anders: DOEN! Een aantal van de beste boeken die ik heb gelezen.

Johan nam een boek over Sherlock Holmes mee en hij had het in een paar dagen uit. Dat is voor hem héél snel, dus het moet wel een goed boek zijn. Ik ben er wel nieuwsgierig naar; de serie heb ik nog nooit gekeken. // De duivelsmachine is een historische thriller over een instrumentenbouwer, die beschuldigd wordt van moord op de man die een machine maakte waarmee men in de toekomst de sterren kan lezen. Ik ben benieuwd! Ik houd erg van historische romans en thrillers.

Farmakon is een literaire thriller, nog zo’n genre waar ik van houd. Het gaat over een hoogleraar psychologie die een nieuw medicijn ontwikkelt dat een perfect antidepressivum zou kunnen zijn. Een experiment met het medicijn gaat echter mis en dan begint de ellende… Het verhaal speelt in de jaren ’50 in Amerika. // Buskruit en kaneel is een roman over een kok die gevangen wordt genomen door de bemanning van een schip, in 1819. Een roman met mysteries én heel veel lekker eten, dat moet wel interessant worden denk ik.

Nog een literaire thriller. Dit boek gaat over een verloren gewaand schilderij van Jeroen Bosch en een kopie hiervan. Het verhaal speelt zich af in 1495 (toen het schilderij werd gemaakt), in 1939 (als de kopie wordt gemaakt) en in 2011, als een conservator iemand ontmoet die de verloren Jeroen Bosch beweerd te hebben gezien… Schilderijen, geschiedenis, mysteries… Ik hou ervan! // Religie in 30 seconden bespreekt de 50 belangrijkste geloofsovertuigingen en hun spirituele tradities. Het gaat dus niet alleen over de 5 grote wereldgodsdiensten, maar ook over allerlei andere overtuigingen. Daar ben ik wel benieuwd naar.

Het linkerboek is een roman van Multatuli, dat oorspronkelijk gemaakt is als een verzameling schetsen in een bundel. Na zijn dood zijn de schetsen gebundeld tot een verhaal in romanvorm. Het groeide uit tot een van zijn meest gewaardeerde werken en gaat over de gedachtewereld van een kind. Ik heb géén idee of dit wat is, het taalgebruik zal in ieder geval heel ouderwets zijn, aangezien het boek oorspronkelijk uit 1890 is. Ik ben benieuwd. // Dan nog een boek van Agatha Cristie. Dit boek gaat over 10 mensen die zijn uitgenodigd op een eiland door een mysterieuze gastheer die niet op komt dagen. En dan wordt één van hen vermoord… Spannend!

Tot slot kocht ik dit boek, van John Williams. Het gaat over keizer Augustus en het is gebaseerd op echte dagboekfragmenten en brieven uit die tijd. Ik ben er net in begonnen en vind het tot nu toe wel interessant. Als het boek nét zo goed blijkt te zijn als Stoner, het eerste boek dat ik las van Williams, dan ben ik héél gelukkig. Dat was namelijk één van de beste boeken die ik ooit gelezen heb. Daarom kocht ik Augustus dan ook gelijk toen ik ‘m zag, haha.

Ik heb dit jaar inmiddels al aardig wat boeken gelezen, maar ik denk niet dat ik net zoals vorig jaar over ieder boek apart een review ga schrijven. Meestal post ik op Instagram wel een story of een foto erover, daar kun je dan een mini-review lezen. Op mijn blog werden deze artikelen vaak niet zo goed gelezen en ik merk dat ik ook niet zo’n zin meer heb om ze te schrijven. Maar stuur me gerust een berichtje als je een review wilt zien van een bepaald boek!

 

Review boek 15 | Het geheime leven van kleuren.

Het is eindelijk weer eens tijd voor een boekreview op mijn blog! De afgelopen tijd heb ik drie boeken gelezen, waarvan ik er hier slechts één ga reviewen. Niet omdat ik de andere twee slecht vond, maar omdat het niet echt boeken zijn waar ik een leuke, boeiende review over kan schrijven. Het ene boek is een onderwijsboek dat je helpt om je (onderwijs)visie duidelijk te krijgen en je als professional te ontwikkelen. Het was best een goed boek, maar helaas zaten er veel spel- en grammaticafouten in en was het hier en daar een beetje saai (zo, dat is een mini-review van boek 16 dan). Het andere boek dat ik las maar niet uitgebreid wil reviewen is het communistisch manifest van Karl Marx en Friedrich Engels. Een lastig geschreven boekje omdat het al erg oud is (dus de Nederlandse vertaling is alsnog ingewikkeld), maar wel erg interessant. Ik denk echter dat het niet heel boeiend is voor de meeste lezers van mijn blog om daar een uitgebreide review van te lezen, dus houd ik het bij dit: ik wilde het altijd al eens lezen, ik vond het interessant maar wel moeilijk, en kan het historici of geïnteresseerden in politieke geschiedenis (van die tijd) aanraden om te lezen.

Dan gaan we nu over tot de echte review van dit artikel, over het boek Het geheime leven van kleuren van Kassia St Clair. Ik heb het een tijd geleden (al voor de zomervakantie!) gekocht in de boekhandel omdat de cover, de achterflap en de kleurige binnenkant me aanspraken. Het is geen verhaal dat je constant wilt lezen, daarom heb ik er wat langer over gedaan en las ik ondertussen ook andere boeken. Het is een informatief boek dat je van alles leert over kleuren en de verhalen en geschiedenissen erachter. Vandaag vertel ik je meer over waar het boek over gaat en wat ik ervan vond.

View this post on Instagram

Momenteel lees ik dit boek, dat ik vorige week spontaan kocht. In 'Het geheine leven van kleuren' bespreekt Kassia St Clair 75 tinten en kleurschakeringen. Het gaat over geschiedenis, mode, cultuur, taal en meer. Heel erg leuk en interessant tot nu toe. Aanrader! 📖📚🖌 #nevernotreading #hetgeheimelevenvankleuren #kassiastclair

A post shared by Linda Bestebreur (@lindabestebreur) on Jul 6, 2017 at 3:20am PDT

Waar gaat het boek over? 
Ik vertelde al kort iets over waar dit boek over gaat, maar dit staat op de achterkant:
‘In Het geheime leven van kleuren heeft Kassia St Clair haar levenslange fascinatie voor kleuren gegoten in een uniek boek, waarin ze betoverende verhalen vertelt over de 75 bekendste tinten en kleurschakeringen. Waarom wordt de maagd Maria in de renaissance bijna altijd in blauw afgebeeld? Waarom zijn worteltjes oranje? En waarom zie je groen van jaloezie? Het geheime leven van kleuren gaat over mode en politiek, kunst en oorlog, over het geel van Van Goghs zonnebloemen, over Picasso’s blauwe periode, over het rood in de grottekeningen van Lascaux en over de fluorescerende kleuren van punk. Het geheime leven van kleuren is een levendige geschiedenis van kleuren en de onvergetelijke verhalen die erachter schuilgaan. Het geeft een geheel nieuwe blik op onze geschiedenis en cultuur; na het lezen van dit boek zal het kijken naar kleur nooit meer hetzelfde zijn.’

Kassia St Clair is journalist en ze heeft in de Elle Decoration een column over kleur. Deze columns (en meer) zijn nu gebundeld in dit boek.

Wat vond ik van het boek? 
Dikke aanrader! Kassia weet heel goed waar ze het over heeft en dat merk je in de manier waarop ze schrijft. Het is geen saai boek met uiteenzettingen over allerlei kleuren, maar het is vlot geschreven en leest vrij makkelijk weg. Omdat het informatief is, maar wel lekker leest en niet te ingewikkeld is, lees je er niet iedere dag in maar wil je het er wel steeds weer bij pakken om weer wat nieuws te leren over een kleurtint. Sommige kleurtinten had ik nog nooit van gehoord (Guttegom – een soort geel – Vlo – een soort roze – en Fallow – een soort bruin – bijvoorbeeld) en over andere kleurtinten wist ik niet zoveel of niet de bijzondere verhalen (bijvoorbeeld Inktzwart, Avocado, Smaragdblauw). Het is letterlijk een kleurrijk boek dat allerlei bijzondere verhalen vertelt en, ondanks dat het hoofdonderwerp ‘kleur’ is, je van alles leert over allerlei vakgebieden.

De achterflap heeft dus absoluut niet gelogen: ik heb van alles geleerd over politiek (soms mochten alleen regeringsleiders of het leger een bepaalde kleur dragen en de gewone mensen niet), over mode (waarom is soms die kleur in en waarom soms de andere?), over geschiedenis en cultuur (die zijn natuurlijk beide overkoepelend voor alle thema’s en verhalen) en over kunst (waarom had Picasso een blauwe periode en welke tint gebruikte hij dan?) en oorlog (welke kleuren gebruiken legers en waarom? Dit was zeker niet altijd het onopvallende ‘legergroen’ dat nu gebruikt wordt, vroeger wilden soldaten juist opvallen en droegen ze bijvoorbeeld felrode kleding!). Heel erg interessant en leuk, ik heb eigenlijk geen enkel nadeel gevonden aan dit boek!

Review boek veertien | De vrouw in de blauwe mantel.

Van mijn schoonzusje kreeg ik naast het vorige boek dat ik las ook nog het boekje De vrouw in de blauwe mantel, van Deon Meyer. Dit is een thriller die je een poosje geleden kreeg als je voor een bepaald bedrag aan boeken kocht, omdat het de spannende week was. Mijn schoonzusje houdt helemaal niet van thrillers en daarom kreeg ik dit boekje. Inmiddels heb ik ‘m uit en deel ik graag met je waar het over gaat en wat ik ervan vond.

Waar gaat het boek over? 
Het boekje is een ‘Bennie Griessel thriller’, dus blijkbaar zijn er meer boeken verschenen over deze rechercheur. Ik kende zowel de schrijver als deze boeken nog niet. Ze zijn van oorsprong Zuid-Afrikaans, in Zuid-Afrika speelt het verhaal zich ook af. Deon Meyer heeft tot nu toe 11 misdaadromans geschreven die zich afspelen in Zuid-Afrika, waarvan de reeks over Griessel het bekendst is. De boeken zijn ook vertaald vanuit het Afrikaans.

‘Kaapstad, Zuid-Afrika. Rechercheurs Bennie Griessel en Vaughn Cupido werken bij de afdeling Ernstige Delicten, ook wel ‘de Valken’ genoemd, de politie van Kaapstad. Ze krijgen een zaak toebedeeld die niemand anders wil en die al 96 uur oud is. Antiek, voor een moordonderzoek. Iemand heeft het lichaam van een vrouw bewerkt met bleekwater en daarna over een muur gedrapeerd, boven aan Sir Lowry’s Pass. De zaak van het Gebleekte Lijk biedt slechts twee minieme aanknopingspunten, maar Griessel en Cupido zijn niet anders gewend…’

Wat vond ik van het boek? 
Het verhaal leest heel makkelijk, de schrijfstijl van Meyer is vlot. Er zit veel humor in, maar die is soms zelfs voor mij te droog (en dat wil wat zeggen, want ik hou daar normaal gesproken wel van). Ik las het boekje in twee dagen uit, dat komt doordat het dus gemakkelijk weg las, doordat het maar een dun boekje van 95 pagina’s is en doordat het verhaal wel zo spannend is dat je wilt weten hoe het afloopt. Wie is de vrouw? Waarom is ze met bleekmiddel bewerkt? Kunnen Griessel en Cupido (hoe heeft Meyer ooit die namen bedacht trouwens? Best bijzonder) de moordzaak wel oplossen als ze maar twee hele kleine aanknopingspunten hebben?

Wat ik knap vond is dat het verhaal best wel kort is maar er toch spannende wendingen in zitten. Het loopt anders af dan je in eerste instantie denkt. Er wordt ergens in het boek een mogelijke dader gevonden, maar of hij het nu gedaan heeft of niet blijft lang onbekend. Het plot vond ik goed bedacht, maar had nog wat meer uitgewerkt mogen worden. Omdat het zo’n kort verhaal is, wordt er niet heel veel in details getreden en dat miste ik soms wel. Ik houd wel van wat meer details. Het verhaal heeft ook te maken met kunst en draait deels om een schilderij van Fabritius. Of dit schilderij echt bestaat weet ik niet, maar interessant en goed bedacht is het zeker. Er worden soms Afrikaanse uitdrukkingen en woorden gebruikt in het boek, dat leest wel wat lastig omdat het niet altijd wordt uitgelegd. Het maakt het boek echter wel heel eigen en authentiek – ik heb tenminste nog nooit zoiets gelezen in een thriller. Het is niet een superspannend of gruwelijk verhaal, maar wel een vermakelijk spannend verhaal dat je tussendoor lekker kunt lezen in de zomer. Ik vind het wel een aanrader!

Review boek dertien | 13 enveloppen & 1 rugzak.

Ik heb weer eens een boek uit gelezen. Dit keer is het een young adult die ik van mijn schoonzusje heb geleend, 13 enveloppen & 1 rugzak van Maureen Johnson. Vandaag vertel ik je wat ik ervan vond en waar het boek over gaat!

Waar gaat het boek over? 
‘Wanneer de 17-jarige Ginny van haar onlangs overleden tante 13 enveloppen ontvangt en geld om een vliegticket naar Londen te kopen, weet ze dat er iets spannends staat te gebeuren. Wat ze nog niet weet, is dat de reis haar leven drastisch zal veranderen. Samen met de regels die haar tante heeft opgesteld, storten de enveloppen haar in een groot avontuur. De brieven leiden Ginny naar Londen, Rome, Parijs, Amsterdam en Korfu. Terug in Londen wachten haar twee verrassingen: de jongen op wie ze verliefd is en het ware verhaal van haar tante. Het owrdt een reis om nooit te vergeten.

Regel 1: Je mag alleen meenemen wat er in je rugzak past.
Regel 2: Je mag geen reisgidsen of woordenboeken meenemen.
Regel 3: Je mag geen extra geld, creditcards, pinpassen of travellercheques meenemen.
Regel 4: Neem geen laptop, mobieltje, muziek of fototoestel mee. Het is verboden naar huis te bellen of via internet contact te zoeken met vrienden. Kaarten en brieven sturen is prima.
Regel 5: Open de enveloppen in de juiste volgorde en niet eerder dan aangegeven.’

Wat vond ik van het boek? 
Zoals gezegd is het een young adult, dus voor wat jongere lezers. Soms vind ik dit soort boeken heel leuk en soms zijn ze best wel kinderachtig. Dit boek zat er een beetje tussenin, ik vond het wel een heel leuk boek, maar soms was de hoofdpersoon Ginny of één van de andere personages een beetje kinderlijk nog of werd het iets te simpel beschreven naar mijn smaak. Los van dit vond ik het een heel vermakelijk boek om te lezen. Het is een leuk en grappig verhaal met allerlei gekke wendingen. Langzaam kom je erachter wat voor persoon Ginny’s tante was en waarom ze Ginny op zo’n waanzinnige reis stuurt.

Het verhaal vond ik heel origineel. Ik ken geen boek met dit verhaal. De regels vind ik heel leuk bedacht en het is tof om te zien hoe Ginny zich ontwikkelt in het boek en zich echt aan de regels probeert te houden. Ik vind haar een leuk personage en de meeste andere personen in het boek vond ik ook leuk. Dat maakt het lezen echt fijner. De brieven zijn weergegeven als ‘handgeschreven’, dat vond ik een leuk detail. Wat ik grappig vond was dat Ginny naar allerlei verschillende steden gaat. Ik ben zelf ook in Rome, Parijs en Amsterdam geweest en sommige stukjes waren erg herkenbaar. Het is een beetje stereotiep Amerikaans geschreven, dus in Amsterdam wordt overal wiet gerookt en dat soort dingen. Dat vond ik best hilarisch, lekker typisch. Het is niet echt een hoogstaand verhaal of iets dergelijks, maar wel een leuk boek om tussendoor eens te lezen. Aanrader!

 

Review boek twaalf | De man die tweehonderd keer ontsnapte.

Het twaalfde boek dat ik dit jaar las was De man die tweehonderd keer ontsnapte van Horace Greasley & Ken Scott. Het is een waargebeurd verhaal over Horace Greasley, die in de Tweede Wereldoorlog in een kamp terechtkwam en de liefde van zijn leven ontmoette. Vandaag vertel ik je wat ik van het boek vind!

Waar gaat het boek over?
Horace is pas twintig als Hitler in 1939 Tsjechoslowakije en Polen bezet. Hij neemt dienst in het Engelse leger en wordt in mei 1940 gevangengenomen. Na een dodenmars van tien weken door Frankrijk en België volgt een gruwelijke treinreis naar een Duits werkkamp in Polen. Uitgeput en ondervoed ontmoet Horace de zeventienjarige tolk Rosa uit Silezië en hij wordt meteen verliefd. Hij wil dolgraag ontsnappen maar het kamp ligt zo geïsoleerd dat dat geen enkele zin heeft. Om toch bij zijn geliefde Rosa te kunnen zijn, breekt hij uit – soms twee, drie keer per week – waarna hij noodgedwongen weer terugkeert naar zijn barak. Keer op keer tart Horace het noodlot uit naam van de liefde. 

Dit boek is gebaseerd op een nog niet eerder verteld, waargebeurd verhaal; op basis van ooggetuigenverslagen en meer dan honderd uur interviews. Het is een getuigenis over oorlogsgeweld, heldenmoed, en hoe liefde kan bloeien in de meest onmogelijke situaties.
Horace Greasley bracht vijf jaar van zijn leven door in krijgsgevangenschap. Op 89-jarige leeftijd besloot hij zijn oorlogservaringen te publiceren. De Engelse auteur Ken Scott hielp hem daarbij. In 2010 overleed Horace Greasley, 91 jaar oud.

Wat vond ik van het boek? 
Omdat het een waargebeurd oorlogsverhaal is, leest het al heel anders dan wanneer je weet dat het fictie is. Ik werd vanaf het begin gelijk meegenomen in het ongelooflijke verhaal van Horace. Hij kan goed vertellen en het verhaal is mooi opgeschreven. Het is niet geromantiseerd, je hoeft echt geen klef liefdesverhaal te verwachten. Het is rauw, wreed en grof, zoals de oorlog was. Het verhaal treedt soms in details die je misschien liever niet had willen weten over de Tweede Wereldoorlog, maar dit maakt het wel echt en het laat je ook beseffen hoe vreselijk het is geweest. Het boek is er zeker beter door geworden. Gedurende het verhaal ben ik echt gaan houden van de hoofdpersonen (ik wilde schrijven ‘personages’, maar dat klinkt alsof het fictie is en dat is het niet), je leeft met ze mee en gaat de nazi’s en hun wreedheden net zo haten als de soldaten.

Het liefdesverhaal van Rosa en Horace is ongelooflijk. Ik kon soms bijna niet geloven wat ik las, niet alleen over de omstandigheden gedurende hun dodenmars, hun uitputtende werk en de wreedheden in het kamp, maar vooral het liefdesverhaal waar dit verhaal voor een groot deel om draait, is bijna niet te bevatten. Telkens weer zet Horace zijn leven op het spel omdat hij zo graag bij Rosa wil zijn. Hij riskeert daarmee ook het leven van Rosa en ook van andere kampleden.

Ondanks dat je weet dat Horace de oorlog overleeft – hij heeft immers zelf zijn verhaal vertelt aan Ken Scott – is het tot het einde toe spannend. Soms spant het erom of Horace en zijn vrienden het wel gaan halen en ze beleven de meest ongelooflijke en onwaarschijnlijke dingen. Eromheen worden de geschiedenis van de mensen uit Silezië en het verloop en ook de afloop en nasleep (bijvoorbeeld hoe de Russen omgingen met de bewoners van Praag, ze waren geen haar beter dan de Duitsers!) van de Tweede Wereldoorlog goed en helder uiteengezet. Het is fijn dat beide kanten van het verhaal, zowel dat van de Duitsers en de bevolking als dat van de Joden en kampbewoners, wordt verteld. Hoe het precies afloopt met Horace en Rosa ga ik natuurlijk niet vertellen, het is mooier om zelf het verhaal te lezen. Nu ik over een aantal weken Auschwitz hoop te bezoeken (hier heeft Horace overigens niet gezeten) ben ik me nog wat meer aan het verdiepen in de verhalen van de mensen. De Tweede Wereldoorlog heeft de grote lijnen die verschrikkelijk zijn en blijven, maar als je je verdiept in de verhalen van eenvoudige mensen zoals Horace, die vaak al op zeer jonge leeftijd ongewild bij de oorlog betrokken raakten, dan komt het nog dichterbij en besef je dat het heel mooi is dat wij in vrede leven én dat we er absoluut voor moeten zorgen dat zulke wreedheden niet meer voor zullen komen – wat helaas in sommige landen wel degelijk nog plaatsvindt… Iets om bij stil te staan.

Ik vind dit boek een absolute aanrader voor wie houdt van rauwe, echte liefdesverhalen in onmogelijke omstandigheden. Je moet wel tegen wat lompheid en grove taal kunnen, maar dat past het verhaal en de situatie.

 

Review boek elf | In het duister.

Een week geleden plaatste ik een review over het boek De Vliegeraar. Nu is het alweer tijd voor de review van het volgende boek: In het Duister van Mark Billingham. Dit is een literaire thriller.

Waar gaat het boek over? 
‘Een regenachtige avond in een achterbuurt in Zuid-Londen. Vijf tieners wachten in een auto op hun prooi. De eerste de beste passerende automobilist zal het slachtoffer worden van een dodelijke initiatierite. Het is het begin van een bloedstollend verhaal waarin niets is wat het lijkt. In het duister volgt drie mensen die op een een of andere manier bij de schietpartij zijn betrokken: de jongen die de trekker overhaalde, een oudere gangster die op wraak zint en de hoogzwangere vrouw die op zoek is naar de waarheid. Het speelt zich af in een gewelddadige stad, waar jeugdbendes slaags raken met professionele criminelen en waar loyaliteit in mensenlevens wordt betaald. Geheimen worden ontsluierd in hetzelfde tempo als waarin er nieuwe slachtoffers vallen. De adembenemende ontknoping van In het duister blijft tot het einde onvoorspelbaar.’

Wat vond ik van het boek? 
Er wordt zoals op de achterkant beschreven steeds verteld vanuit het perspectief van drie verschillende personen: de jongen die schoot (Theo), een hoogzwangere vrouw (Helen) en een oudere gangster (Frank). Daarnaast zijn er nog tal van andere personen die een rol spelen in het verhaal. Je moet goed je aandacht erbij houden, zeker in het begin, om duidelijk te krijgen wie wie precies is en wat voor rol iedereen speelt. Er wordt in de jeugdbendes veel straattaal gesproken en dat is dus ook weergegeven in het boek. Aan de ene kan heel goed, want zo werkt het nu eenmaal, maar aan de andere kant maakt het de leesbaarheid wel moeilijker in het begin. Als je er eenmaal aan gewend bent is het prima. Er wordt snel geschakeld tussen de verschillende hoofdpersonen. In het begin is dit lastig, want als je net denkt te begrijpen hoe iemand een beetje denkt en in elkaar zit, wordt er weer geschakeld. Later wordt dit wel fijner, want je went eraan en het houdt het verhaal ook spannend.

Het verhaal vond ik wel goed bedacht, de plot was supergoed en, zoals beschreven op de achterkant, onvoorspelbaar. Hierin ben ik niet teleurgesteld. Het verhaal zelf zit ook goed in elkaar en het is goed uitgewerkt. Sommige personen blijven echter nogal oppervlakkig en soms zijn ze ronduit irritant. Dan snap ik hun keuzes en gedachtegangen niet (goed) en dat vond ik wel irritant. Hierdoor kon ik me niet zo goed inleven. Sowieso niet in het verhaal, maar doordat de hoofdpersonen ook nog ver van mij afstonden qua gedachtes, plannen en keuzes werd dat nog meer. Ik vond het vervelend dat er wat losse eindjes zijn aan het einde van het boek. Er zijn gewoon wat dingen niet opgelost, vragen waar ik geen antwoord op gekregen heb. Hoe loopt het af met sommige personen in het verhaal? Hoe gaat de baby heten en hoe loopt de bevalling überhaupt af? Wie heeft Paul vermoord? Het blijft soms een beetje vaag en dat vond ik wel jammer.

Als ik dit boek een cijfer zou moeten geven, zou het denk ik een 7 zijn. Ik vond het wel spannend en het einde was erg goed, maar omdat het ver van mij afstond, ik de personages niet allemaal even leuk vond (soms ronduit irritant) en sommige vragen onbeantwoord blijven voor mij, krijgt het toch niet hoger dan een 7. Als je houdt van thrillers die niet al te grof en wreed zijn en je kunt door de straattaal en irritaties heen lezen, dan is het best een goed boek.

 

Review boek tien | De vliegeraar.

Voordeel van zulk lekker weer: ik lees veel boeken! Ik heb alweer een boek uitgelezen en vandaag lees je hier weer de review!

Waar gaat het boek over?
Amir en Hassan zijn gevoed door dezelfde min en groeien samen op in Kabul. Op een dag komt er op wrede wijze een einde aan hun bijzondere vriendschap. Amir en zijn vader vluchten naar de Verenigde Staten, waar ze een nieuw bestaan opbouwen, maar Amir slaagt er niet in Hassan te vergeten. De ontdekking van een schokkend familiegeheim voert hem terug naar Afghanistan, waar Amir wordt geconfronteerd met spoken uit zijn verleden. Zijn voornemen om de oude schuld jegens Hassan in te lossen sleept hem mee in een huiveringwekkend avontuur.

De auteur 
Khaled Hosseini is een van de meest geliefde auteurs ter wereld. Van zijn debuutroman De vliegeraar werden in Nederland en Vlaanderen 1,5 miljoen exemplaren verkocht en ook Duizend schitterende zonnen werd een grote bestseller. In 2013 verscheen Hosseini’s roman En uit de bergen kwam de echo. Hij is ambassadeur voor de United Nations High Commissioner for Refugees en de United Nations Refugee Agency, en hij is de oprichter van de Khaled Hosseini Foundation, een organisatie die humanitaire hulp biedt aan het volk van Afghanistan.

Wat vond ik van het boek? 
De korte versie is simpel: ik vond het boek in één woord geweldig! Ik heb de film een tijd geleden gekeken en die vond ik erg mooi. Het is wel een zwaar verhaal, dus ik verwachtte dat ik het boek wel wat lastiger zou vinden. Het is echter vrij vlot geschreven. Er komen wel veel Afghaanse woorden in voor, dat maakt het soms lastig. Gelukkig staat achterin het boek een verklarende woordenlijst en veel woorden worden ook toegelicht als ze gebruikt worden. Het gebruik van deze voor mij vreemde woorden maakt het boek wel gelijk een stuk geloofwaardiger. Je merkt aan alles dat Hosseini zelf ook uit Afghanistan komt en dat hij veel weet van de situatie daar.

Het verhaal is voor het grootste gedeelte vlot geschreven. Je blijft lezen omdat het een interessant en meeslepend verhaal is. Je wilt weten hoe het afloopt. Er zit regelmatig humor in, maar het is vooral spannend en boeiend, soms is het ook wel heel zielig en soms weer wreed. Alle emoties komen eigenlijk voorbij en dat vond ik heel goed aan het boek. Je sluit de hoofdpersonen in je hart, hoewel ik me soms ook wel heb geërgerd aan de laffe keuzes van Amir. Uiteindelijk eindigt het boek echter weer prachtig, ook al gebeuren er tussendoor vreselijke dingen. Ik heb echt genoten van het lezen van dit boek! Je leert trouwens ook nog wat over de geschiedenis van Afghanistan, tot in het begin van de jaren 2000, dus ook nog vrij recent. De achtergrond waartegen het verhaal zich afspeelt vond ik heel interessant en ook mooi en realistisch beschreven. Een aanrader dus (de film trouwens ook)!

Review boek negen | De eenzaamheid van de priemgetallen.

Van mijn schoonzusje kreeg ik het boek De eenzaamheid van de priemgetallen. Ik kende het boek van naam en wist dat het een bestseller is, maar ik had nog nooit gelezen en was dus wel benieuwd. Zij kwam er trouwens helemaal niet doorheen, dus toen was ik extra nieuwsgierig. Ik heb het boek inmiddels wél uitgelezen en vandaag vertel ik je wat ik ervan vond!

Waar gaat het boek over? 
De beschrijving op de achterkant van het boek is uiterst summier: ‘Mattia dacht dat Alice en hij zo waren, twee tweelingpriemgetallen, alleen en verloren, vlakbij elkaar, maar niet dicht genoeg om elkaar echt te raken.’

De recensies op de achterkant zijn overigens allemaal zeer lovend: ‘De eenzaamheid van de priemgetallen is een triomf’, ‘Een hartverscheurende vertelling’, ‘Als u maar één boek per jaar leest, kies dan voor dit verhaal’ en ‘Een uitzonderlijk talent.’ Dit legt de lat voor mij dan gelijk heel hoog, omdat ik dan enorme verwachtingen heb.

De beschrijving op de achterkant is trouwens vrij treffend: het verhaal gaat over Mattia en Alice, twee eenzame figuren die eigenlijk weinig voorstellen en vrij dramatische levens leiden (ik zou bijna willen zeggen ‘lijden’). Ze zijn heel excentriek, ik ken niemand die zo bijzonder is als Mattia de wiskundige of Alice de fotografe. Vanaf de kindertijd worden er steeds losse gedeeltes uit hun levens verteld, uit verschillende tijdsperiodes. Zo heet het eerste hoofdstuk De Sneeuwengel (1983) en het laatste Scherp gesteld (2003). Daartussenin gebeurt natuurlijk ook nog van alles.

Wat vond ik van het boek? 
Het is lang geleden dat ik het lastig vind om een goede recensie te schrijven over een gelezen boek. Ik weet namelijk niet goed wat ik van De eenzaamheid van de priemgetallen vond. Sommige gedeeltes kwam ik nauwelijks doorheen en vervolgens sloeg ik pagina na pagina om omdat ik wilde weten hoe het af zou lopen. Mattia en Alice zijn soms pijnlijk herkenbaar en soms kunnen ze niet verder van mijn leven afstaan. Ze bereiken elkaar eigenlijk nooit, zoals tweelingpriemgetallen (dat zijn priemgetallen die in paren voorkomen, maar dan staat er altijd één ander getal tussen zodat ze elkaar nooit raken), maar staan tegelijkertijd heel dicht bij elkaar en kunnen niet zonder elkaar.

Het is eigenlijk een boek dat je zelf moet lezen om er een goed oordeel over te vellen. Ik denk dat ik het niet zou aanraden zoals één van de recensies op de achterkant, ‘Als u maar één boek per jaar leest, kies dan voor dit verhaal’, maar ik wil het ook niet afdoen als een slecht boek dat je over moet slaan. Ik was hier en daar best onder de indruk. De auteur weet soms de eenzaamheid en pijn heel rauw onder woorden te brengen zodat je het bijna zelf voelt. Soms schiet hij naar mijn mening echter te kort in de dialogen en soms zijn de situaties in het verhaal ook gewoon heel gek. Hij heeft zijn karakters een aantal hele aparte eigenschappen meegegeven waar ik me niet in kan inleven, dat maakte de leesbaarheid hier en daar moeilijk. Aan de andere kant zaten er ook wel heel herkenbare situaties in en daardoor bleef ik toch lezen. Het einde vond ik trouwens totaal onbevredigend, want het was alsof het verhaal nog helemaal niet ten einde was. Dit past tegelijkertijd ook wel heel goed bij de rest van het boek, er blijven altijd losse eindjes en dingen die je niet te weten komt van Alice en Mattia.

Concluderend kan ik zeggen dat je dit boek zelf moet lezen om te begrijpen wat ik bedoel. Een beetje zoals met Stoner, hoewel ik dat het geweldigste boek vind dat ik in tijden heb gelezen trouwens. Dat boek kun je ook niet echt in woorden vatten. De eenzaamheid van de priemgetallen heeft dat ook.