Woensdag was het biddag. Zo’n dag die ik altijd vergeet en waar ik dan meestal pas één dag van tevoren – of op de dag zelf – aan denk. Ik heb eigenlijk nooit echt iets gehad met Bid- en Dankdag. Kan dat niet gewoon op zondag? De dominee begon daar ook mee woensdag: waarom op woensdag ook naar de kerk? Het maakt je bewust van wat je al hebt, en waar je speciaal voor wilt bidden en danken. Daarom dus. Het is eigenlijk ‘Biddag voor gewas en arbeid’: je bidt dus voor de oogst en of dat goed mag gaan. Voor eten en drinken. Voor de ‘gewone’ aardse dingen. En daarnaast voor alle andere dingen die je bezig houden.
Het ging woensdag over ‘honger en dorst.’ Eerst werd de vraag gesteld: wat is erger? Honger of dorst? Best een lastige vraag, want het is allebei vreselijk natuurlijk. Uiteindelijk stemden de meeste mensen voor ‘dorst’, omdat je eerder doodgaat als je niet drinkt dan wanneer je niet eet. Je kan best een paar dagen zonder eten maar een paar dagen zonder drinken wordt lastig.
De teksten die besproken werden kwamen uit Mattheüs 6 en uit Johannes 19. De eerste tekst was afkomstig uit het Onze Vader: ‘geef ons heden ons dagelijks brood.’ Het brood staat voor alles wat je nodig hebt. Daar mag je God om vragen. Maar niet om – ik noem maar wat – die extra luxe vakantie die je eigenlijk niet nodig hebt. Hij zal je geven wat je nodig hebt en Hij geeft ook vaak extra’s, zonder dat we daar om (hoeven te) vragen. Vandaag is genoeg om je zorgen over te maken, de dag van morgen zorgt wel voor zichzelf.
Het gebed betekent voor ons eigenlijk 4 dingen:
– Afhankelijkheid (van God)
– Vertrouwen (dat God je geeft wat je nodig hebt en misschien wel meer)
– Dankbaarheid (voor wat je al hebt)
– Delen (als jij krijgt, is het ook de bedoeling dat je dat deelt met mensen om je heen)
De tweede tekst was één van de kruiswoorden (de woorden die Jezus sprak toen Hij aan het kruis hing): ‘Ik heb dorst.’
Jezus hing aan het kruis en vroeg om wat te drinken, want Hij had zo’n dorst. Hartstikke menselijk en down to earth. Hij hoefde immers maar te spreken en het was er. De Schepper van de hemel en de aarde, van al het water op de aarde (!), had dorst! Bijzonder.
Wij mogen vragen om ‘ons dagelijks brood’, om alles wat we nodig hebben dus, omdat Hij dorst had. Omdat Hij alles gegeven heeft. Voor ons. Geef ons heden ons dagelijks brood – geef ons alles wat we nodig hebben. Dorst is erger dan honger. Jezus had dorst. Wij krijgen alles wat we nodig hebben en zullen dus geen honger of dorst hebben. Bijzonder.
De dominee vertelde ook dat hij momenteel de Koran leest. Interessant! Wil ik ook nog een keer doen, lijkt me erg boeiend en dan kun je er ook meer over zeggen natuurlijk. De Koran werkt volgens het principe: Geloven — goede werken doen — beloning. Vergeving komt er niet in voor. Je gelooft eerst in Allah, dan moet je goede werken doen en dan krijg je een beloning (je komt in de hemel). De onzekerheid is: wanneer heb je genoeg goede werken gedaan om die beloning te krijgen?
De Bijbel, het christendom, werkt heel anders. Daar werkt het zo: geloven — vergeving (en meer!) — kind van God — wederliefde. Je gelooft in God en Jezus, daarom ben je vergeven voor alles wat je verkeerd hebt gedaan en nog gaat doen, je bent daarom een kind van God (omdat je in Hem gelooft en van Hem bent) en daardoor ga je vanzelf goede werken doen en proberen goed te leven, omdat je van Hem houdt en omdat Hij van jou houdt (nog voordat jij van Hem ging houden). Bijzonder hè?
Wij mogen vragen om ‘brood’, om alles wat we nodig hebben, omdat Jezus dorst had, omdat Hij alles gegeven heeft. Voor jou. Voor mij. Voor ons allemaal. Dat is Biddag in lijdenstijd (we zijn weer onderweg naar Pasen).