Afgelopen week las ik mijn derde boek van dit jaar uit: Kern van leugens, geschreven door Iris Johansen, een Amerikaanse schrijfster. Een aantal jaren geleden las ik al een ander boek van haar (De schedel) en die vond ik erg goed, dus toen ik dit boek zag liggen bij het Boekenfestijn wist ik: deze moet mee!
Waar gaat het boek over?
Forensisch artieste Eve Duncan heeft helemaal geen zin in een nieuwe klus. Ze wil thuis zijn. Bij haar geliefde, Joe, en haar geadopteerde dochtertje Jane. Toch accepteert Eve een geheimzinnige opdracht van een invloedrijke senator om het hoofd te reconstrueren van een onbekende man, wiens lichaam in de moerassen van Louisiana is gevonden. Vanaf het moment dat Eve aan de slag gaat, is het duidelijk dat er iemand is die niet wil dat Eve haar werk afmaakt. Vastberadener dan ooit wil Eve nu de identiteit weten van de man. Eve wordt, samen met Joe, meegesleurd in een draaikolk van gebeurtenissen, waarbij er maar één is die de waarheid weet: de dode zelf…
Wat vond ik van het boek?
Het verhaal op de achterkant van het boek beschrijft het verhaal perfect: er zit absoluut een ‘draaikolk van gebeurtenissen’ in het verhaal. Op het moment dat ik het boek al voor meer dan de helft had gelezen en eindelijk dacht te begrijpen wat er gebeurde en hoe het verhaal af zou lopen, zat er een onverwachte wending in het boek waardoor het verhaal weer totaal onbegrijpelijk werd – op een goede manier. Het boek is spannend, maar als je niet tegen teveel details over moorden kunt dan kun je het beter niet lezen, want dan vind je het waarschijnlijk té spannend. Ik vond het soms een beetje too much, er gaan best wel veel mensen dood en doordat je heel lang niet weet waarom, is dat heftig.
Ik vind het verhaal wel goed geschreven. Hier en daar vond ik de dialogen tussen mensen niet altijd even leuk en het overleden dochtertje van Eve komt in een soort visioenen ook aan het woord – dat is niet altijd zo mijn ding, hoewel het hier wel iets toevoegt aan het verhaal (in andere boeken over Eve Duncan komt dit ook aan bod) – dus dat vond ik wel twee nadelen aan het boek, maar over het algemeen ben ik erg enthousiast. Spannend, je wilt weten hoe het verder gaat, soms is het heel grappig en er wordt ook uitgelegd hoe Eve als forensisch artieste (ze reconstrueert dus schedels) te werk gaat. Dat vond ik heel interessant. Aanrader als je houdt van spannende boeken en niet vies bent van een beetje gruwelijkheid!
The Miracle of Life. 
Oh ik ben zeker niet vies van gruwelijke boeken. Hoe gedetailleerder hoe beter hihi.