In Flow (nummer 5 van 2016) las ik een artikel over gedichten. ‘Woorden om langzaam te lezen. Op veel momenten in ons leven hebben gedichten ons iets te bieden. Journalist Bas Maliepaard over de kracht van mooie woorden.’ Ik hou van Flow. Het is een tijdschrift waar je echt even voor moet gaan zitten om met aandacht de artikelen te lezen. Niet alle artikelen zijn even interessant, maar dat is volgens mij in praktisch ieder tijdschrift. De meeste bladzijden verslind ik echter met liefde.
Het artikel dat ik aan het lezen was ging dus over gedichten. Ik las halverwege over dat gedichten en poëzie steeds populairder worden. Toen las ik het volgende: ‘Dichter des Vaderlands Anne Vegter denkt dat de groeiende belangstelling ook te maken kan hebben met het zoeken naar betekenis. “Steeds minder mensen gaan naar de kerk, maar zoeken elders heldere antwoorden op levensvragen of nieuwe uitspraken die je blik op de wereld kunnen aanscherpen. Zelf word ik graag door een dichter op een ander been gezet. Gedichten kunnen op die manier inspireren, maar ook houvast bieden. Ze kunnen je helpen om je eigen gevoel te onderzoeken en te benoemen.”‘
Gelijk dacht ik ‘daar gaan we weer.’ Ik hou van lezen en lees naast veel boeken ook regelmatig tijdschriften en artikelen op internet (en hier en daar eens een krant als ik bij mijn ouders ben – zelf heb ik geen krant). Ik vind het belangrijk om altijd te blijven leren en mezelf te inspireren en laten vermaken met artikelen. Ik durf wel te zeggen over mezelf dat mijn algemene ontwikkeling hierdoor vrij groot is en dat ik een brede interesse heb. Doordat ik veel lees, heb ik de uitspraak ‘steeds minder mensen gaan naar de kerk’ al vaak voorbij zien komen. Om gelijk maar aan te tonen dat ik het lang niet altijd eens ben met alles wat ik lees: daar ben ik het dus totáál niet mee eens! Als je kijkt naar traditionele kerken – en ik weet het, ik zit zelf ook in een vrij traditionele kerk (waar ik me prima bij voel overigens) – komen daar inderdaad geleidelijk aan minder mensen. Tegelijkertijd zijn er trouwens nog nooit zoveel mensen geweest die zeggen aan ‘spiritualiteit’ te doen, in welke vorm dan ook. Dat vind ik wel heel interessant. Er zijn echter zat kerken die wél groeien, bijvoorbeeld ‘lossere’ vormen zoals mensen die met een groepje bij elkaar thuis samenkomen en een dienst/bijeenkomst houden. Of neem de evangelische kerken. Steeds vaker kunnen zulke gemeenten een kerkgebouw laten bouwen omdat er genoeg geld voor is (of in wordt geïnvesteerd) én omdat ze zo snel groeien en dus niet meer in het zaaltje/de school passen waar ze nu kerk houden. De kerk waar ik zit groeit momenteel ook. Ik lees en hoor regelmatig dat er weer nieuwe mensen bijgekomen zijn. Nu zijn dit ook wel mensen die overkomen uit andere kerken, daar zal ik eerlijk in zijn. Maar echte leegloop, dat ‘steeds minder mensen naar de kerk gaan’? Dat wil er bij niet helemaal zo zwart-wit in.
Daarentegen ben ik het wel eens met de uitspraak dat mensen heldere antwoorden op levensvragen of nieuwe uitspraken die je blik op de wereld kunnen aanscherpen, zoeken. Ik denk dat wij mensen altijd op zoek zijn naar antwoorden, op welke vragen dan ook. Nieuwe uitspraken en inzichten zijn we dol op, getuige de vele artikelen op internet, de platforms waar je van alles kunt lezen, de tijdschriften en televisieprogramma’s en niet te vergeten alle boeken.
Natuurlijk kunnen gedichten daarbij helpen. Gedichten kunnen inspireren en houvast bieden. Ze kunnen je inderdaad helpen om je eigen gevoel te onderzoeken en te benoemen. Je emoties, gedachten, observaties en ervaringen kunnen op duizenden manieren worden beschreven. Een mooie gedachte waar ik het absoluut mee eens ben. Dat geldt trouwens voor zowel gedichten lezen als zelf schrijven. Mijn emoties gaan vaak in golven en ik kan eigenlijk alleen maar goede gedichten schrijven als ik of op de top van mijn kunnen ben – en dus zielsgelukkig – of juist helemaal onderin het dal zit – en als ik dus heel somber en/of verdrietig ben. En dat is oké. Gedichten kunnen zeker helpen.
Wat me echter tegenstaat in dit artikel is dat het een beetje zwart-wit op mij overkomt. Gedichten zijn populair want ze helpen. We kunnen het toch ook gewoon mooi vinden? Het zoeken naar zingeving is daarnaast van alle tijden, dat is niets iets wat nu ineens opleeft. En dat kerken leeglopen? Dat valt volgens mij wel mee, als je goed om je heen kijkt – en dat is wel iets wat Flow uit wil dragen. Met open en nieuwsgierige ogen naar de wereld kijken. Het zoeken naar betekenis kan nog prima in een kerk of ergens anders, je kan het prima vinden bij (een) God. Ik raad het je zelfs heel erg aan om het daar te zoeken.
– ik kan overigens iedereen van harte aanbevelen om eens gedichten te gaan lezen (en dan echte gedichten, niet van die rijmelarij die je soms op internet tegenkomt of met Sinterklaas) –
The Miracle of Life. 