‘Inca en Maya? Zijn dat niet van die volken van lang geleden en heel ver weg?’ Ik hoor het je bijna denken. Ja, dat zijn het ook, maar sinds een tijdje wonen er ook een Inca en een Maya bij ons in huis! En nee, dat zijn geen primitieve mensen uit Verweggistan, het zijn twee konijntjes! Een hele tijd geleden schreef ik over onze zoektocht naar twee konijntjes. We slaagden uiteindelijk (best wel snel eigenlijk al) bij de konijnenopvang Het Knaagspoor in Ridderkerk. Op 20 juni, de dag nadat we terugkwamen van vakantie, mochten we onze konijntjes ophalen. Het zijn twee zusjes, die dus al vanaf de geboorte bij elkaar zitten en helemaal aan elkaar gewend zijn. Heel fijn, ze hoefden dus niet meer gekoppeld te worden! Ook zijn ze voor dit jaar al ingeënt. De zusjes heetten eigenlijk Babs en Beertje, maar dat vonden we vreselijke namen dus gingen we iets anders bedenken. Dat duurde en duurde maar (wat zijn er bijvoorbeeld weinig bekende vrouwelijke duo’s vonden wij! (of wij kennen er weinig, dat kan ook, haha)), maar uiteindelijk hebben we dus de namen Inca en Maya bedacht! Ik wilde ze nog steeds aan jullie laten zien en vandaag is het dan eindelijk zover!
We hebben ervoor gekozen om een gewoon buitenhok te kopen voor Inca en Maya, omdat we een binnenkooi véél te klein vinden. Konijnen moeten wel wat ruimte hebben om rond te kunnen huppelen en omdat we geen tuin hebben, vonden we een redelijk groot hok (dit is nog steeds best wel klein, maar groter past hier echt niet) wel het minste wat we konden doen. Als we thuis zijn – en niet heel snel weer weg moeten, haha – dan mogen ze ook gewoon uit het hok en door de kamer huppelen. Ze weten inmiddels heel goed wat ze wel en niet mogen, maar dat betekent niet dat ze altijd luisteren 😉 Wel grappig dat ze allebei al echt op hun naam reageren en op bepaalde toonhoogten en volumes. Ze houden (nog) niet zo van knuffelen en opgepakt worden, maar als je ze rustig benadert of ze naar jou toe laat komen dan vinden ze het wel prima.
Het lichtere konijn, links op de foto, heet Maya en het konijntje dat iets donkerder is, rechts op de foto, heet Inca. De zusjes zijn allebei erg nieuwsgierig, hoewel Maya wat eerder denkt ‘oké prima’ en rustig op het kleed gaat liggen, terwijl Inca dan nog láng niet klaar is met de wereld ontdekken. Soms best vermoeiend, want je moet Inca goed in de gaten houden. Zo kruipt ze wel eens onder de kast of onder de bank of tafel en dan denk je ‘waar is ze nu weer?’
Maar het zijn schatjes hoor. Die heel erg van (stukjes) wortel houden. En trouwens ook van bananen(schil) en appel(schil) en wat we ook maar geprobeerd hebben aan groente en fruit tot nu toe. Maya was eigenlijk iets te dik. Ze kreeg namelijk veel te veel slecht eten met veel te veel suiker erin. Wij doen dat niet, het hoofdvoer is gewoon hooi en daarnaast krijgen ze één keer per dag brokjes (gewone bix, zonder toegevoegde meuk dus). Het gaat nu al een stuk beter! Ze weten nu ook al dat ze ’s ochtends eten krijgen, als Johan of ik ze dan niet meteen eten geeft gaan ze met het bakje tegen de tralies van het hek zitten duwen, net zolang tot je komt, haha.
Ik ben blij met onze konijntjes! Je gaat ze vast nog wel vaker voorbij zien komen op de blog! 🙂
The Miracle of Life. 
Wat zien ze er lief uit 🙂
Ahww wat schattig! Ik heb vroeger ook altijd een konijntje gehad (de laatste werd 12 jaar, dus weet waar je aan begint haha). Maar nu heb ik een poesie, dus dat gaat niet zo goed samen met nijntjes, denk ik :p. Leuke namen ook en een mooi hok! Wat konijnen trouwens ook heerlijk vinden is paardenbloemblad. Neem aan het eind vd zomer even zo’n pluizenbol met parachuutjes mee naar huis, zodat je ze zelf kan kweken. Dat onkruid groeit als kool en ze zijn er echt dol op!
Wat een lieverdjes!
Ooooohhh, wat een superschattige konijntjes. Ze zien er zo lief uit! En Maya en Inca klinkt inderdaad een stuk beter dan Babs en Beertje. Veel plezier en knuffeltijd gewenst 😉
Jaaa, onze lieve kleine nijnies! ❤ Ben stiekem verliefd op ze en ga ze elke dag leuker vinden 😀