Vrijheid van meningsuiting en een gebrek aan vertrouwen.

Afgelopen week heb ik, net als de rest van de wereld volgens mij, de berichtgeving rondom Parijs en wat daar is gebeurd gevolgd. De solidariteit met de slachtoffers en hun nabestaanden raakte me.

Er gaan iedere dag mensen dood, onschuldige mensen, die bijvoorbeeld vermoord worden door IS omdat ze iets anders geloven dan deze strijders, maar naar deze mensen wordt nauwelijks omgekeken. Zodra er iets dichterbij gebeurd, zoals de aanslag in Parijs afgelopen week, dan komt iedereen massaal uit zijn stoel en komt in ‘opstand’, om het maar met een groot woord uit te drukken. Bijzonder, vind ik dat. Ik vind het wel mooi, dat er miljoenen mensen de straat opgaan met borden met daarop Je suis Charlie om aan te geven dat zij achter de mensen van Charlie Hebdo staan.

Natuurlijk is het vreselijk wat er is gebeurd. Daar hoor je mij verder niets over zeggen, ik heb ook met afschuw zitten kijken. Je zal maar als portier voor de deur staan van een tijdschriftredactie en zomaar doodgeschoten worden. Dat is toch afschuwelijk?! Daarnaast hebben de mensen van Charlie Hebdo – en natuurlijk de rest van de wereld, vergeet dat niet – recht op het uiten van hun mening. In Europa heb je in de meeste landen vrijheid van meningsuiting. Wat ik me echter afvraag is: hoe ver mag die vrijheid van meningsuiting gaan? Heb je de tekeningen van de tekenaars van Charlie wel eens gezien? Sommige zijn niet bepaald gezellig of vriendelijk. Natuurlijk zijn ze bedoeld om mensen tot nadenken aan te zetten, maar ik durf sommige tekeningen ook best haat zaaiend of kwetsend te noemen. Ik zie zelf in de krant of op internet wel eens ‘grappen’ of cartoons voorbijkomen waarin het christelijk geloof belachelijk wordt gemaakt. Mag dat dan wel? Of zijn wij christenen ‘te laf’ (om maar iets te zeggen) om er iets tegen te doen?

Volgens mij is het doodschieten van mensen die een andere mening hebben dan jij en die uiten natuurlijk niet de oplossing. Dat doe je niet. Iemand vertelde mij gisteren dat er van de week ook een uitspraak was gedaan door iemand met de volgende strekking: het getuigt van weinig vertrouwen in je God als je denkt dat je het zelf maar even op moet lossen – wat die moslimextremisten dus hebben gedaan in Parijs. Een gebrek aan vertrouwen dus. Ik denk dat gelovigen, van welke religie of overtuiging dan ook, het momenteel erg moeilijk hebben en het misschien nog wel moeilijker krijgen. Religie wordt steeds meer over één kam geschoren, zo van ‘alle moslims zijn slecht’ en ‘alle wereldproblemen ontstaan door religie’ en ‘God bestaat niet, anders gebeurden dit soort dingen niet.’ Begrijp me goed: ik keur het afmaken van mensen die een andere mening hebben dan jij absoluut af, maar ik denk dat we met z’n allen wel wat beter moeten nadenken over vrijheid van meningsuiting en hoe ver je kan gaan met het uitdragen van je mening.

Laat iedereen in zijn waarde en probeer het op een andere manier op te lossen dan met geweld. Je suis Charlie? Nee, dat niet, maar ik probeer wel respect te hebben voor een ieder om mij heen en iedereen in zijn of haar waarde te laten – ook als zij een ander geloof hebben dan ik.

Advertentie