Treinverhaaltje.

Gisteravond zat ik in de trein na een lange dag in Utrecht. Ik had eerst een afspraak waarbij ik feedback kreeg op mijn individuele stuk voor het project (best positief, maar ik moet nog wel wat dingetjes aanpassen en uitbreiden). Vervolgens ging ik naar een mediëvisten-middag met allerlei lezingen en presentaties over huidig onderzoek, (master)scripties, projecten en een afgestudeerde. We moesten namelijk een presentatie geven over onze stage en ons project. Best leuk, maar na zo’n twee uur lezingen en presentaties volgen was ik blij dat het pauze was. Er waren een hoop meiden van de master en dus besloten we om nog even iets te gaan drinken en bij te kletsen. Dat was heel gezellig! Daarna ging ik ook nog lekker pannenkoeken eten met een vriendin van mij, dat was ook heel gezellig. Al met al een hele leuke dag!

En toen zat ik in de trein naar huis…

En dan wordt je in de trein ineens aangesproken door drie best wel hele leuke mannen die zeggen ‘hoi, mag ik even iets zeggen?’ Dus ik zo ‘hoi, ehm… ja hoor?’ Zegt één van die mannen ‘jij bent echt mooi!’ en die andere ‘ja dat vind ik ook!’ Dus ik zo ‘oh, oké… dankjewel!’ Die ene zat de hele tijd te flirten en met me te praten tot we in Rotterdam waren, best gezellig haha! Toen ik zei dat ik moest rennen voor mijn overstap naar Lombardijen zei hij ‘ach dan neem je toch de volgende als je ‘m mist’ en toen vertelde ik dat mijn vriend dan moest wachten. ‘Jammer dat je een vriendje hebt…’ zei hij. Ik lachen, dus ik zei ‘ja jammer, dan ben je toch echt te laat, want volgende maand ga ik trouwen!’ Dus hij weer ‘oh, jammer! Maar gefeliciteerd! En nog een fijne avond’, want toen waren we in Rotterdam en ging ik snel weg om mijn trein te halen (gelukt, overigens). Ik kreeg nog een hand en nóg een knipoog, haha!

Zo maak je nog eens wat mee… 🙂

Advertentie