Zoals beloofd vandaag een blog over psalm 23. Zondag ging het hierover in de kerk bij mijn ouders. Er was een dominee uit Voorthuizen, een oudere man die ik wel vaker heb gehoord en waar ik altijd graag naar luister.
Hij preekte dus over psalm 23: de Heer is mijn herder. Wie kent ‘m niet, zou je bijna zeggen. Daarom vond hij het eigenlijk ook wel lastig om over te preken. De dominee gebruikte constant vergelijkingen met schaapjes en dat ga ik dus ook doen, haha. Het wordt een soort reproductie van de preek, denk ik.
In de eerste verzen van de psalm, die geschreven is door David, maakt David als het ware ‘reclame’ voor zijn Herder. De Heer is mijn herder, mij ontbreekt niets. Hij doet mij neerliggen in grazige weiden, Hij leidt mij zachtjes naar stille wateren. Hij verkwikt mijn ziel, Hij leidt mij in het spoor van de gerechtigheid, omwille van Zijn Naam.
Hier praat David over God en spreekt hij steeds over ‘Hij.’ Later verandert dit en spreekt David met God:
Al ging ik ook door een dal vol schaduw van de dood,
ik zou geen kwaad vrezen, want U bent met mij;
Uw stok en Uw staf, die vertroosten mij.
U maakt voor mij de tafel gereed
voor de ogen van mijn tegenstanders;
U zalft mijn hoofd met olie,
mijn beker vloeit over.
Ja, goedheid en goedertierenheid zullen mij volgen,
al de dagen van mijn leven.
Ik zal in het huis van de HEERE blijven
tot in lengte van dagen.
Een schaapje zijn
Wie wil er nou een schaap zijn? Nou ja, schapen kunnen de hele dag doen wat ze willen: rondjes rennen in de wei, ‘lekker’ gras eten (dat is dan zo als je een schaap bent ja) en als je zin hebt om te slapen, dan doe je dat gewoon. Als je echter bedenkt dat een schaap een zwak en een bang beest is, dan wil je misschien helemaal geen schaapje meer zijn.
God roept ons echter op om wél een schaapje te zijn. En niet zomaar eentje, maar een schaapje van Zijn kudde! Hij is de herder! Jezus heeft het zelf gezegd: Ik ben de goede Herder (Johannes 10:11-16).
Schapen zijn dus bange en zwakke beesten. Als ze te drinken krijgen wachten ze tot het water stil is, omdat ze anders bang zijn dat er gevaar dreigt (en dat terwijl ze zien dat de bak leeg is als de herder er water in doet). Hun instinct zorgt hiervoor. Ze zijn bang. Net als mensen, mensen zijn ook vaak bang. God wil niet dat je bang bent. Als je bij Zijn kudde hoort, hoef je ook niet bang te zijn: Hij leidt mij zachtjes naar stille wateren.
Wat belangrijk is, is dat schapen niet zomaar gaan liggen. David schrijft: ‘Hij doet mij neerliggen in grazige weiden.’ Een echt schaap doet dit niet zomaar. Er moeten aan vier voorwaarden zijn voldaan voor een schaap rustig gaat liggen. Dit kun je vergelijken met mensen.
Ten eerste moet er rust zijn. Zoals gezegd zijn schapen bange beesten, dus als er onrust is in de groep omdat er bijvoorbeeld gevaar dreigt, dan gaan ze niet liggen maar zijn ze op hun hoede.
Ten tweede moet er vrede zijn. Als er onenigheid is in de kudde, gaat een schaap niet liggen. Dan kan er ruzie gemaakt worden over wie de belangrijkste is. In het ergste geval loopt een schaap weg van de kudde. In een gemeente werkt dit ook zo: als er onenigheid is, voelen mensen zich niet thuis en in het ergste geval gaan ze weg uit de kerk omdat ze zich niet meer thuis voelen. Ze draaien soms zelfs alle kerken de rug toe vanwege nare ervaringen.
Ten derde moet een schaap een rustige vacht hebben. Als er luizen in de vacht zitten gaat een schaap niet liggen, want dan heeft hij constant kriebels. Dit kan vergeleken worden met mensen: de luizen zijn dan de zonde van een mens. Een mens wordt niet rustig als hij of zij last heeft van zijn of haar zonden.
De schapen worden van hun luizen verlost door de herder die ze schoon wast. Ze worden ondergedompeld in het water en de luizen kunnen daar niet tegen. De luizen springen over op de herder om te overleven. Een mooie vergelijking met een mensenleven: als je je zonden bij God brengt, neemt Hij ze van je over en ben je weer schoon. Jezus stierf voor onze zonden en daardoor zijn wij als het ware schoon gewassen van onze ‘luizen’.
En dan hebben we geen jeuk meer, zoals dit schaapje
De laatste belangrijke voorwaarde waaraan voldaan moet worden voordat een schaap rustig gaat liggen is dat ze geen honger moeten hebben. Het hebben van honger kun je vergelijken met iemand die honger heeft naar Gods woord. Als je niet ‘gevoed’ wordt in de kerk, kun je ook uit de kerk stappen en op zoek gaan naar een andere plek waar je wél leert over Gods woord.
De ‘tafel’ van God en het zalven met olie
U maakt voor mij de tafel gereed
voor de ogen van mijn tegenstanders;
U zalft mijn hoofd met olie,
mijn beker vloeit over.
Psalm 23 vertelt ons dat God een tafel voor ons gereed maakt voor de ogen van onze tegenstanders. Onze grootste tegenstander is de duivel, uiteraard. Je kan de tafel van God vergelijken met het Avondmaal. Een ‘tafel’ betekende in het jargon van de herder een grote vlakte met veel gras voor de schapen. Als de tafel dus bereid wordt is er veel vers gras. De tegenstander kan je bovendien niet deren, want de herder let op. De Herder – God dus – let ook op en maakt een tafel gereed voor ons. Het herdenken van de dood van Jezus voor onze zonden zorgt ervoor dat de duivel niet bij ons kan komen. De schaduw van God (psalm 121) is altijd bij je! Ook al ga je door een dal van duisternis, je hoeft niet bang te zijn, want God is bij je.
Het zalven met olie is ook belangrijk. Als schapen gewond zijn geraakt – en dat komt nog wel eens voor bij schapen, en ook bij mensen – dan zalft de herder met olie en dan kunnen de wonden beter genezen. Huurlingen zullen vluchten omdat ze bang zijn en niet weten wat ze moeten doen en omdat ze niet om de schapen geven, maar God is dé Herder en Hij zal je nooit in de steek laten!
The Miracle of Life. 
Mooi geschreven Linda!
Dank je! (: